Call me

Καλημέρα λιακάδες μου.

Πρώτα απ'όλα να συστήσω υπομονή σε όλους όσοι μου γράφουν για τα soundtracks. Θα επανέλθουμε δημήτριοι, μη σκάτε. Απλά, όπως όλα, θέλουν κι'αυτά δουλειά, μέσα σε περιορισμένα χρονικά πλαίσια.

Σήμερις θ'ασχοληθούμε μ'ένα από τα μεγαλύτερα, σπουδιαότερα κι'ότι άλλο αγαπάτε τραγούδι της dance-rock αλλά και της new wave μουσικής. Ένα τραγούδι που σάρωσε τα Νο1 παγκοσμίως και που είναι (μέχρι σήμερις) το  πρώτο μακράν σε πωλήσεις της Blondie και της μπάντας της.

Σ'αυτό έπαιξαν ρόλο πολλά πράγματα. Πάμε να τα δούμε από την αρχή.

Το Call Me προορίζοταν (και έγινε) το main theme (κεντρικό θέμα δηλαδής) της ταινίας American Gigolo (1980), πράγμα που πολλαπλασίασε τις τύχες επιτυχίας του αφού, η μέτρια αυτή ταινία, με μπροστάρη τον Richard Geere, έσκισε χασέδες, παρασύροντας μαζί της και το μουσικό score.

Το διαμάντι μας όμως παρολίγο να μην ήταν όπως το ξέρουμε σήμερις, αλλ'ούτε και με τον ίδιο ερμηνευτή. Εξηγούμαι.

Ο παραγωγός του, ο πολύς Giorgio Moroder (1940), στον οποίον χρωστάμε πολλά, πάρα πολλά χορευτικά smash hits, όταν το εμπνεύστηκε, συνέθεσε ένα χαλαρό σιγανό τραγουδάκι και το προόριζε για την τραγουδίστρια των Fleetwood Mac, την τιτανο-θεά Stevie Nicks. Ευτυχώς όμως για μας (αλλά και για το διαμάντι), η Nicks δεν μπόρεσε να το ερμηνεύσει, επειδής το συμβόλαιό της με τη νέα δισκογραφική της απαγόρευε κάθε συνεργασία με τον Moroder.

Οπόταν, αυτός στράφηκε προς τους Blondie, οι οποίοι, εκείνη την εποχή ήσαντε στα ντουζένια τους. Το κομμάτι που παρουσίασε στην θεά Debbie Harry ήταν ένα σχετικά σκληρό rock, με τίτλο Man Machine. H Harry δεν το πολυγούσταρε (ως καθόλου) και, μέσα σε λίγες ώρες, το ξανάγραψε (στίχους και μουσική) και το ηχογράφησε με τη μπάντα, με παραγωγό (φυσικά) τον Moroder.

Η ηχογράφηση  έγινε τον Απρίλη του 1979, στη Νέα Υόρκη και κυκλοφόρησε σε single την 1η Φλεβάρη του 1980.

Πάμε τώρα σε μερικές διασκευές, όσες τουλάχιστον βρίσκω εγώ ενδιαφέρουσες. Να πούμε, πως, παρότι ένα γρήγορο χορευτικό κομμάτι, έτυχε πολλών και διαφόρων διασκευών, μεταξύ των οποίων και αρκετών slow tempo. Αλλά με τη σειρά.
Ξεκινάω με την διασκευή της καλιφονέζικης rock μπάντας Until December (1980-1989), οι οποίοι το ηχογράφησαν στα 1985, το κυκλοφόρησαν τον ίδιο χρόνο σε single και το συμπεριέλαβαν στο μοναδικό (ομώνυμο) studio album τους, που κυκλοφόρησε στα 1986.

Πάμε τώρα στα 1997 και σε μία διασκευή από τις λίγες που σας έγραψα προηγουμένως. Τις σιγανές δηλαδή. Και μάλιστα a cappella παρακαλώ. Την χρωστάμε σε μια μπάντα a cappella, τους Da Vinci's Notebook (1993-2013). Αυτοί οι θεόμουρλοι από την Washington που λέτε, το ηογράφησαν στα 1996 και το συμπεριέλαβαν στο πρώτο studio album τους (Bendy's Law - 1997)

Την ίδια χρονιά, έχουμε άλλη μία ενδιαφέρουσα διασκευή, σαφώς πιο βαβουριάρικια αυτή την φορά. Μιλάμε για τους φινλανδούς γκοθάδες της καρδιάς μας, τους The 69 Eyes
Αυτοί που λέτε, σκέφτηκαν μία gothic διασκευή του διαμαντιού. Κι'όχι μόνο την σκέφτηκαν, αλλά την πραγματοποίησαν και την συμπεριέλαβαν στο album τους Wrap Your Troubles In Dreams (1997).

Κάνουμε ένα πηδηματάκι 10 χρόνων και φτάνουμε στην διασκευή μιας πολύ ενδιαφέρουσας αυστραλέζας τραγουδίστριας RnB και dance-pop μουσικής, της Tina Arena (1967). Πολύ όμορφη διασκευή, όχι σε τόσο γρήγορο tempo, αλλά εξαιρετική φωνή. Το ηχογράφησε στα 2007 και το συμπεριέλαβε στο album της Songs Of Love And Loss II (2008).

Και φτάνουμε στα 2009 και στην κάτσε καλά διασκευή μιας υπέροχης καλιφορνέζικης metal μπάντας, τους In The Moment με τ'όνομα. Καραγαμάουα διασκευή, με τα τύμπανά της, τα κιθαρόνια της, την ωραία φωνή της τραγουδιάρας τους (Maria Brink). Ωραία πράματα σας λέω. Το ηχογράφησαν στα 2009 και το κυκλοφόρησαν μόνο σε single την ίδια χρονιά.

Και τελειώνω με μία indie rock διασκευή, την οποίαν χρωστάμε στους Franz Ferdinard, την θεόμουρλη σκωτσέζικια indie μπάντα του δικού μας (από έλληνα πατέρα) Alex Kapranos. Το ενδιαφέρον μ'αυτή την διασκευή είναι πως έγινε κατά παραγγελία της ίδιας της Harry (και των Blondie), οι οποίοι το ζήτησαν για να συμπεριληφθεί στο War Child Presents Heroes (2009), έναν δίσκο με διασκευές μεγάλων τραγουδιών, αφιερωμένο στα παιδιά του πολέμου. Θα σας τον χαρίσω κάποια στιγμή.
Μέχρι τότε, φιλούθκια.