Καλημέρες θαλασσολούλουδά μου
Ο Αύγουστος, εκτός από του αραλικίου, είναι και της επανάληψης. Τουλάχιστον εγώ έτσι την έχω δει. Κυρίως στις ταινίες. Ψάχνω, που λέτε, και ξεθάβω ταινιούλες για να τις ξαναθυμηθώ. Ή και ταινιάρες. Όπως τούτη εδώ.
Με την ευκαιρία όμως, θέλω να σας πω δυο-τρία πραματάκια σχετικά με τη μεγάλη μου αγάπη : τα soundtracks.
Υπάρχουν, που λέτε, τρία μεγάλα είδη : αυτά που περιέχουν μόνο score, αυτά που περιέχουν μόνο τραγούδια (γνωστά ή άγνωστα) και τα ανάμεικτα. Για τους μη γνωρίζοντες, score είναι η μουσική σύνθεση που γράφεται αποκλειστικά για μια ταινία.
Το πιο συνηθισμένο είδος είναι το δεύτερο, μιας και πέρασαν οι (καλοί) καιροί που οι σκηνοθέτες ανέθεταν σε συνθέτες να γράψουν όλη τη μουσική μιας ταινίας. Οπόταν, γράφουμε κάτι σχετικά μικρό και το συμπληρώνουμε με τραγουδάκια. Αυτή η τάση έχει και την οικονομικο-εμπορική της εξήγηση, αφού τα τραγούδια (κυρίως τα γνωστά) λειτουργούν και σαν κράχτες, για την αγορά του δίσκου.
Σφήνα σ'αυτές τις τρεις μεγάλες κατηγορίες, μπαίνει και μία μικρότερη, η οποία, όμως, είναι και η πιο ενδιαφέρουσα, κατά την ταπεινή μου άποψη : τα διπλά soundtracks, εκείνα δηλαδής που έχουν ένα "ολόκληρο" score αλλά και τραγούδια. Σπανίζουν, βέβαια, αλλά είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Κι'εσείς, πολλές φορές, θα σας έχει τύχει, βλέποντας μια ταινία, ν'ακούτε μουσική που μετά δεν την βρίσκετε στο soundtrack. Score δηλαδή.
Σ'αυτή την περίπτωση, με τη σύμφωνη γνώμη του δημιουργού, κυκλοφορεί πρώτα ένας δίσκος με λίγο score και πολλά τραγούδια (ή και με καθόλου score) και, αργότερα, σε σαφώς λιγότερα κομμάτια, κυκλοφορεί και ο δίσκος με όλο το score. Κι'εδώ οι λόγοι είναι καθαρά εμπορικοί.
Να ξέρετε, πάντως, πως όσοι αγαπάμε τα soundtracks, πάντα περιμένουμε την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου. Βίτσιο.
Το Donnie Brasco είναι μια τέτοια περίπτωση.
Να πούμε κατ'αρχήν, πως πρόκειται για μία ταινιάρα, μια από τις καλύτερες στο είδος της, δηλαδής σ'αυτό της διείσδυσης πράκτορα σε εγκληματική οργάνωση. Και είναι μία απ'τις καλύτερες, γιατί έχει τον θεατή να εκκρεμεί ανάμεσα στο πού είναι το καλό και πού το κακό.
Το plot βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός πράκτορα του FBI, του Joseph P. Pistone, ο οποίος, στα '70s κατόρθωσε να διεισδύσει στην μαφιόζικη νεουορκέζικη οικογένεια Bonanno, με το όνομα Donnie Brasco aka "ο κοσμηματοπώλης" (the jewel man). Εκεί, κερδίζει την εμπιστοσύνη ενός "παραπεταμένου" εκτελεστή, του Benjamin "Lefty" Ruggiero.
Σκηνοθετήθηκε από τον Mike Newell και πρωταγωνιστούν οι Al Pacino και Johnny Depp
Βγήκε στις αίυουσες στις 28 Φλεβάρη του 1997 και όποιος δεν την έχει δει, να σπεύσει.
Στα του soundtrack τώρα, είναι αυτό που σας έλεγα πιο πάνω. Υπάρχει ένα ολοκληρωμένο και υπέροχο score, το οποίο υπογράφει ένας πολύ μεγάλος συνθέτης soundtracks αλλά και τηλεόρασης, ο σκωτσέζος Patrick Doyle
Παράλληλα, σ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, πλην του score, ακούγονται πολλά και πασίγνωστα κομμάτια, όπως τα One Way Or Another (Blondie), Love On The Rocks (Neil Diamond), Don't Bring Me Down (ELO) και άλλα, μ'έναν γοητευτικό αναχρονισμό, αφού πολλά απ'αυτά που ακούγονται έχουν γραφτεί πολύ αργότερα απ'την εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα της ταινίας.
Κυκλοφόρησαν δύο soundtraks : ένα με τα τραγούδια κι'ένα με το original score.
Σήμερις θα σας χαρίσω το δεύτερο.
Για όλους τους λόγους που είπα πιο πάνω, αλλά και για έναν ακόμα : είναι υπέροχο και κολλάει στην ατμόσφαιρα της ταινίας σαν δεύτερο δέρμα.
Εδώ το κατεβάζει όποιος θέλει.
Lonely Man
A Friend Of Mine
You Like The Moustache?
New Car
Donnie Gets Involved
This Ain't New York
Donnie And The Morman
Mickey Mantle Arives
You Belong To Me Now
Father And Son
The Raid
Dust Off The Guns
The Call
The Shoot-Out
Lefty Sees The Light
Donnie's Taken Out
The Real Donnie
The Final Call
Donnie and Lefty
.jpg)
