Καλημέρα και καλό μήνα τζουτζουκάκια μου.
Άντε να μυρίσει λίγια άνοιξη ν'ανθίσουν οι επαναστατικές μας αποτέτοιες.
Σήμερις έχουμε ιστορικιά νταλίκα.
Κολέκτορς ίτεμ, που λέμε στο Καμινάκι Λασιθίου.
Η αιτία ήταν ο Γιώργος ο Χλωρός, ο άλλως επονομαζόμενος "the golden drum stick" ή "χτύπα με ντράμερ μου ν'αγιάσω".
Φίλος και σύντροφος, θορυβοποιός, ντράμερ των No Mind (με guest συμμετοχές και σε άλλα σχήματα) που, τ'όνειρό του είναι να αναβιώσουν οι Sex Pistols και να παίξει δίπλα στον Sid τον Vicious.
Ο κύριος, με τον οποίον θ'ασχοληθούμε σήμερις, μας άφησε νωρίς. Άφησε όμως πίσω του μια τεράστια κληρονομιά, παρότι κυκλοφόρησε ένα μόνο album, κι'αυτό μετά θάνατον.
Οι στίχοι του, οι ρίμες του δηλαδή (και όχι η μουσική του, όπως μερικοί άσχετοι ισχυρίζονται), θεωρούνται η βάση, πάνω στην οποία αναπτύχθηκε το rap/hip hop ρεύμα στο Αμέρικα. Μ'αυτή την έννοια, θεωρείται ο πνευματικός fater αυτού του τεράστιου μουσικού κινήματος.
Αυτός όμως ήταν ένας υπέροχος soul και RnB τραγουδιστής.
Γεννήθηκε James Ramey, στα 1944 στο Richmond της Indiana και, στα 19 του, έφυγε για το Chicago όπου ξεκίνησε να τραγουδάει σε διάφορες μικρές μπάντες. Από μικρός, εξαιτίας προβλήματος με τους αδένες του, ήταν υπέρβαρος (πάνω από 160 κιλά), πράγμα που του προσέδιδε μια επιβλητική σκηνική παρουσία αλλά και πολλά προβλήματα υγείας.
Υιοθέτησε το καλλιτεχνικό του, Baby Huey, σαν αυτοσαρκασμό, από το διάσημο ομώνυμο καρτούν που, για όσους δεν το ξέρουν, πρόκειται για ένα θεόχοντρο παπάκι, που έκανε θραύση στα '50s.
Την ίδια χρονιά (1963) στήνει τη μπάντα του, τους Baby Huey and The Babysitters που, πολύ σύντομα, έγινε διάσημη τοπικά, αποκτώντας φανατικούς φίλους. Μ'αυτούς ηχογράφησε αρκετά 45άρια, τέσσερα από τα οποία βγήκαν και λίγο έξω από τα όρια του Illinois.
Στα 1968 η μπάντα συγχωνεύεται, κατά κάποιον τρόπο, με τους Sly and The Family Stones σ'ένα κάποιο ψυχεδελικό σχήμα. Είναι η εποχή που ο Huey έχει αρχίσει την ηρωΐνη και έχει φτάσει σχεδόν τα 200 κιλά.
Είναι επίσης η εποχή που εμφανίζεται στη σκηνή με αφρικάνικες ρόμπες και που προσθέτει στα τραγούδια του (στις live εμφανίσεις) τις περίφημες ρίμες του που, όπως είπαμε, αποτελούν τον πρόδρομο του rap.
Στα 1969, ένας παραγωγός που έτυχε να δει το σχήμα, ο Curtis Mayfield, αποφασίζει να υπογράψει, αλλά μόνο τον Huey. Παρόλα αυτά, η μπάντα συμμετέχει στις ηχογραφήσεις με πολλές γκρίνιες που, στο τέλος, καταλήγουν στην αποχώρηση ορισμένων μελών.
Ο κατήφορος όμως έχει αρχίσει : η χρήση ηρωϊνης κάνει τον Huey να παραμελεί εντελώς τις υποχρεώσεις του, να χάνει ηχογραφήσεις και συναυλίες και, έπειτα από την επιμονή των άλλων του σχήματος, την άνοιξη του 1970, μπαίνει σε κέντρο αποτοξίνωσης.
Παράλληλα όμως, πίνει πολύ.
Και, στις 28 Οκτώβρη του 1970, στα 26 του χρόνια δηλαδή, πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς (αποτέλεσμα υπερδόσης ντρόγκας και αλκοόλ), σ'ένα μοτέλ του Chicago.
Είπα και πιο πάνω, πως κυκλοφόρησε μόνο ένα album του, το Living Legend, κι'αυτό στα 1971, ένα σχεδόν χρόνο μετά τον θάνατό του. Το οποίο, μάλιστα, όχι μόνο δεν πούλησε τίποτα, αλλά ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως εκείνο τον καιρό. Σήμερα βέβαια, θεωρείται (και καλώς) ένα από τα κλασσικά εκείνης της εποχής.
Όπως και να 'χει, ακούστε το και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Σε ότι με αφορά, πρόκειται για σπάνιο αλλά και σημανικό δίσκο.
Ευχαριστώ σε Χλωρέ.
Καλό μήνα είπα;
Listen To Me
Mama Get Yourself Together
A Change Is Gonna Come
Mighty Mighty Children (part.2)
Hard Times
California Dreamin'
Running
One Dragon, Two Dragon
Mighty Mighty Children (part.1)
Running (mono mix)
Hard Times (mono mix)
.jpg)
