Καλημέρα και καλή βδομάδα ονειροκαλεσμένα μου.
Τελευταία εβδομάς για το νταλικόφωνο τούτη δω, μιας και από το τέλος της η νταλίκα μετακομίζει στο νότιο Αιγαίο, στο απέραντο γαλάζιο. Στην Αμοργό ντε.
Η εβδομάς θα ξεκινήσει με πολλή ρομάντζα, μακρυά φορέματα με φρου-φρου, άντρακλες με λεπτές μέσες και θεληματικά πηγούνια, νότος, μαρόκα και τέτοια όμορφα. Που εμείς δεν τα ζήσαμε, αλλά που οι μανάδες μας (ημών των παλαιοτέρων) ακόμα ανατριχιάζουν. Και μας έμαθαν να το κάνουμε κι'εμείς.
Για όσους δεν κατάλαβαν, το νταλικόφωνο (σήμερα και αύριο) σας χαρίζει δύο soundtracks - storylines από δύο ιστορικές-θρυλικές ταινίες. Με ούλη τη σημασία των λέξεων. Και τα δύο τα χρωστάμε στον πολύ μεγάλο Κύριο Max Steiner (1888 - 1971).
Αυστριακός, πολιτιγραφημένος αμερικάνος, ο Steiner ήταν μαθητής των Brahms και Mahler (ούτε λίγο, ούτε πολύ). Από τα 1929 (και το πρώτο του The Bondman), έγραψε μουσική για πάνω από 120 (ναι, ναι) θεατρικά και ταινίες. Προτάθηκε για Όσκαρ 21 φορές, ενώ κέρδισε τις 3. Πα μαλ έτσι;
Η νταλίκα υπόσχεται χορταστικό αφιέρωμα στον Κύριο Max Steiner και πάμε παρακάτω.
Η απόφαση για ποιάν απ'τις δύο θα βάλω πρώτη είναι καθαρά χρονολογική, αφού και οι δύο είναι από τις 10 μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών, των θαλασσών, των ηπείρων και πάει λέγοντας.
Η νταλίκα, βέβαια, προτιμάει τούτην εδώ, αλλά γούστα είναι αυτά.
Το Gone With The Wind (Όσα Παίρνει Ο Άνεμος επί το ελληνικότερον) είναι μια ΤΑΙΝΙΑΡΑ. Τέλος και δεν δέχομαι κουβέντα.
Σκηνοθετήθηκε από τον Victor Fleming και πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας (1936) της Margaret Mitchell, η οποία κέρδισε το βραβείο Pulitzer.
Το screenplay είναι του Sidney Howard.
Πρωταγωνιστούν τα ιερά τέρατα Clark Gable, Vivien Leigh, Leslie Howard, Olivia de Havilland και Hattie McDaniel.
Όποιος περιμένει σενάριο και περίληψη, φτου του και πάλι φτου του. Να πάει να την δει και να αφεθεί στη μαγεία. Οι υπόλοιποι καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Πρεμιέρα έκανε στις 15 Δεκέμβρη του 1939 στην Ατλάντα (πράγμα φυσικό, αφού το κεντρικό της θέμα είναι ο αμερικάνικος εμφύλιος και η ανασυγκρότηση που ακολούθησε, μέσα από το βλέμμα των νοτίων-ηττημένων) και στις 17 Γενάρη 1940 στο υπόλοιπο αμέρικα.
Κέρδισε 10 (ολογράφως : δέκα) βραβεία Όσκαρ, απόλυτο ρεκόρ, που κράτησε 20 ολόκληρα χρονάκια, μέχρι να έρθει το Ben-Hur (με τον Άντρακλα Charlton Heston) που κέρδισε 11.
Πολλά είπαμε. Βάλτε ένα straight burbon και καθίστε ν'απολαύσετε.
Main Title
Opening Sequence
Driving Home
Dance Montage
Civil War, Fall Of South
True Love
Belle Watling
Reconstruction
Mammy And Melanie On The Staircase
Apotheosis
.jpg)
