Καλημέρα καλά μου παιδιά.
Οι θαμώνες του κοντέϊνερ της νταλίκας ξέρουν το ψώνιο μου με τα solo τραγουδάκια. Μερικοί γουστάρουν κι'όλας και ζητάνε κι'άλλο κι'άλλο.
Σήμερις όμως, για πρώτη φορά, θα μιλήσουμε για ένα ελληνικό τραγούδι. Κι'ας ελπίσουμε να κάνουμε κι'άλλα πολλά, όσο ο γιαραμπής κόβει χρόνια από τον Πάγκαλο και μας τα δίνει σε δεκαετίες.
Το τραγούδι που σήμερα θέλω να ψαχουλέψω είναι ένα πολύ μεγάλο τραγούδι, γραμμένο από έναν τεράστιο, μελοποιημένο από έναν τιτάνα και ερμηνευμένο από έναν Θεό. Και δεν είναι μόνον αυτό. Οι διασκευές, αν εξαιρέσεις τον Νταλάρα, έγιναν όλες από άλλους πολύ μεγάλους. Τι να λέμε δηλαδή; Διαμάντι.
Είμαστε στα 1969 και ο Σερ Γρηγόρης Μπιθικώτσης ετοιμάζεται να κλείσει δέκα χρόνια στη δισκογραφία. Και το δώρο του το κάνουν δύο ιερά τέρατα : Ο Δήμος Μούτσης (ο μεγαλύτερος έλληνας συνθέτης κατά την ταπεινή μου άποψη) και ο Κύριος Νίκος Γκάτσος, από τους ελάχιστους σύγχρονους έλληνες ποιητές που, όταν έγραφαν (κι'όχι αντέγραφαν), ο κόσμος (στον οποίον ΚΑΘΕ ποίηση απευθύνεται) καταλάβαινε και δεν μάντευε.
Η συνεργασία των τριών τους γέννησε ένα μαγικό δίσκο, τον Ο Μπιθικώτσης, που κυκλοφόρησε στα 1970 και θεωρείται all time classic και για του τρεις τους.
Το τραγούδι είναι το Μ'ένα Παράπονο. Πέστε μου εσείς αν ξέρετε έναν (όχι δύο) που να μην έχει σιγοτραγουδήσει αυτό το διαμάντι, που δεν έχει ρίξει δυο στροφές ζεϊμπεκιάς, που δεν το ξέρει. Κι'αν ξέρετε έναν τέτοιον αγνοήστε τον. τέλος.
Και, θα ήταν τεράστια παράλειψη αν σ'αυτά τα τρία ιερά τέρατα δεν προσθέταμε κι'άλλα δύο, χωρίς τα οποία το διαμάντι θα ήταν απλώς οδοντόκρεμα : τους τεράστιους Κύριους του μπουζουκιού Κώστα Παπαδόπουλο και Λάκη Καρνέζη, τα δύο καλύτερα ίσως ζευγάρια χέρια που έπιασαν ποτέ μπουζούκι στην ελλάδα.
Κι'αφού μιλήσαμε για τον Σερ Μπιθί, πάμε να δούμε τρεις μαγικές διασκευές. Η σειρά είναι τυχαία, γιατί η αξία τους είναι τεράστια και των τριών.
Ξεκινάμε με τον Κύριο Δημήτρη Μητροπάνο, που, αν δεν το είχε ερμηνεύσει, θα έπρεπε να τον υποχρεώσουμε δια νόμου. Είμαι ιερόσυλος, το ξέρω, αλλά είναι η αγαπημένη μου εκτέλεση.
Και για τούτον εδώ, τι να πούμε τι (τι να τραγουδήσουμε); Μόνο δύο λέξεις : Μανώλης Μητσιάς. Ο αγαπημένος του Δήμου Μούτση, ο αγαπημένος μας, σε μια μαγική διασκευή (εδώ από ζωντανή ηχογράφηση στα θρυλικά 9/8)
Και θα κλείσουμε μ'ένα άλλον πολυαγαπημένο, για τον οποίο (ξέρω ξέρω) εκκρεμεί αφιέρωμα. Μη βαρούτε όμως. Είναι στα υπόψη. Μπάμπης Τσέρτος αδέλφια. Για να πεθάνει ο Θεός και να του φάμε τη γυναίκα.
Με τις υγείες μας.
.jpg)
