Καλημέρα λατρεμένοι. Το σημερινό νταλικόφωνο είναι πολύ σπέσιαλ, γιατί αφενός ασχολείται μ'έναν εξαιρετικό (και σπανιότατο) δίσκο κι'αφετέρου είναι αφιερωμένο σ'έναν άνθρωπο που ξέρω πως θα τον εκτιμήσει στην πραγματική του αξία.
Χθες κλάψαμε την μεγάλη Κυρία των morna, Cesaria Evora.
Σήμερα θέλω να θυμηθούμε την μεγάλη Κυρία του fado, Amalia Rodrigues.
Και για τις δύο, το νταλικόφωνο ετοιμάζει αφιερώματα. Πριν όμως, σας συμβουλεύω να δώσετε προσοχή σ'αυτόν εδώ τον δίσκο.
Το Encontro είναι η συνεύρεση δύο ιερών τεράτων. Από τη μία η βασίλισσα του fado, Amalia Rodrigues κι απ'την άλλη ο Don Byas (1912-1972). Ένας από τους μεγαλύτερους tenor σαξοφωνίστες που γέννησε ποτέ η jazz μουσική.
Ο Byas, από τότε που "ξέχασε" να γυρίσει πίσω στην Αμερική, έπειτα από την περιοδεία της Don Redman's Big Band στας ευρώπας (1946), κι'αφού περιπλανήθηκε επί χρόνια σε παρίσια και βρυξέλλες, κατέληξε στο Άμστερνταμ με την ολλανδέζα γυναίκα του. Εκεί συναντήθηκε με την Rodrigues, και το αποτέλεσμα είναι τούτος εδώ ο μαγικός δίσκος.
Ένας δίσκος ποίημα. Εκεί που η jazz παραδίνεται στο fado και το fado απλώνεται πέρα απ'τον ατλαντικό. Ένας δίσκος πολύτιμος, είτε μας αρέσουν τα fado και η jazz, είτε όχι. Προσωπικά, τα fado δεν με πείθουν ιδιαίτερα, ενώ την jazz την λατρεύω. Αυτός ο δίσκος όμως είναι ένας από τους καλύτερούς μου.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Άμστερνταμ μεταξύ Φλεβάρη και Ιούνη 1972 και κυκλοφόρησε στις 20 Γενάρη του 1973, πέντε δηλαδή μήνες μετά τον θάνατό του τεράστιου αυτού αμερικάνου σαξοφωνίστα από καρκίνο στους πνεύμονες.
Το βινύλιο είναι εξαντλημένο εδώ και χρόνια. Το σιντί μπορείτε να το βρείτε ακόμα, αν έχετε λίγια υπομονή.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο, στον οποίον αμέσως πήγε το μυαλό μου με την πρώτη νότα του πρώτου τραγουδιού.
Povo Que Lavas No Rio
Solidao
Estranha Forma De Vida
Libertacao
Cansaco
Rua Do Capelao
Al Mouraria
Nao E Desgraca Ser Pobre
Coimbra
Lisboa Antiga
Ha Festa Na Mouraria
Maldicao
.jpg)
