Η δεύτερη πλευρά της κασέτας (που λέγαμε χθες) λατρεμένοι μου ήταν αυτή που σήμερα θέλω να σας χαρίσω.Πριν όμως συνεχίσω, να απαντήσω σ'ένα φιλαράκι που μου 'στειλε ένα μέηλ για τις ανάκατες μουσικές μου.
Κατ'αρχήν ο καθείς όπως αρέσκεται και περί ορέξεως μελιτζανοσαλάτα. Ο άκρατος αντι-δογματισμός που με διακατέχει (πλην ενός τομέα, που δεν είναι του παρόντος) μου επιτρέπει, χρόνια τώρα, να μην σεχταρίζω με τη μουσική. Με άλλα λόγια, ακούω ότι μου κατεβάσει η γκλάβα, αρκεί να μου δίνει τις εικόνες που με ικανοποιούν. Τώρα, σε οτι αφορά τους επισκέπτες-φίλους-λατρείες του βλογονδίου, απ'όλα έχει ο μπαξές.
Αυτές τις μέρες μπαλέττα φαντασιώνομαι, μπαλέττα ακούω. Αυτό δεν μας εμπόδισε χθες να jamάρουμε ασύστολα στη μνήμη του Αλέκου μου. Αυτά.
Οι Les mariés de la tour Eiffel (παντρεμένοι του πύργου του Άιφελ) είαι ένα μικρό αριστουργηματικό μπαλέττο πάνω στο λιμπρέτο του Jean Cocteau και σε χορογραφία Jean Borlin.
Τη μουσική συνέθεσαν πέντα από τα μέλη της περίφημης κλίκας Les Six, που, για όσους δεν ξέρουν, πρόκειται για έξι συνθέτες που ζούσαν και δούλευαν στην περιοχή του Montparnasse (Παρίσι) και που χαρακτηρίστηκαν για την αντι-βαγκνερική τους μανία, προτάσσοντας την γαλλική κλασσική αναγέννηση.
Το λιμπρέτο είναι απλό, ένα παντρεμένο ζευγάρι που παίρνει το πρωϊνό του, στις 14 Ιούλη (μέρα εθνικής γιορτής για τους γάλλους) σ'έναν από τους ορόφους του πύργου του Άιφελ, παρέα με δύο αφηγητές, πουλάκια, άνοιξη, ειρήνη, αφοπλισμός και τέτοια.
Το όλο δημιουργήθηκε έπειτα από παραγγελία του Rolf De Mare (υπεύθυνο των ballets suedois -ένα γαλλικό σχήμα χορευτών που περιόδευε σε Ευρώπη και Αμερική από τα 1920 μέχρι τα 1925) στον Cocteau και στον Georges Auric (έναν από τους πέντε συνθέτες).
Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τα παραπάνω ballets suedois στις 18 Ιούνη 1921 στο Theatre des Champs-Elysees στο Παρίσι.
Απολαύστε το εδώ από την πρώτη ηχογράφησή του, στα 1966.
.jpg)
