Ten [1-7]

Κατά το καλομελέτα κι'έρχεται ή το καλό πράμα αργεί να γίνει, κάποτε θα έφτανε και το πλήρωμα του χρόνου λατρεμένοι μου.
Και ήρθε.
Και η νταλίκα αποφάσισε (επιτέλους) να κάνει το εδώ και πολύ καιρό αναμενόμενο αφιέρωμα στους Pearl Jam.
Οι Pearl Jam είναι για τη νταλίκα η δεύτερη μεγαλύτερη εν ζωή μπάντα του πλανήτη, αφού, κι ας με συγχωρέσει ο λατρεμένος Βαγγέλης, οι Rolling Stones δεν έχουν ακόμα ανακοινώσει πως αποσύρονται.
Βασικά στοιχεία, πληροφορίες και άλλα τέτοια χαρούμενα μπορείτε να βρείτε σε παλαιότερες αναρτήσεις του νταλικόφωνου, αρκεί να ψάξετε.
Θα πούμε μόνο ένα τεράστιο ευχαριστώ στους Green River και τους Mother Love Bone, των οποίων η διάλυση έκανε τους λεβέντες μας να φκιάσουν τη μπάντα και να συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να φκιάνουν και μας.

Το Ten είναι το πρώτο studio album τους. Κι'ένα από τα καλύτερά τους.
Ηχογραφήθηκε μέσα σ'ένα μήνα στο London Bridge Studio του Seattle (26 Μάρτη - 26 Απρίλη 1991), και μάλιστα με αρκετές διακοπές, γιατί τα περισσότερα κομμάτια είχαν ήδη γραφτεί από παλιά. Οι διακοπές έγιναν εξαιτίας των μεγάλων προβλημάτων που είχε με το πιοτί ο ντράμερ τους Dave Krusen, που, μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, την έκανε και κλείστηκε σε κέντρο αποτοξίνωσης.
Ο αστικός μύθος (που τελικά δεν είναι και τόσο μύθος) θέλει την μπάντα να μην είναι καθόλου ευχαριστημένη με την τελική μίξη του δίσκου, που έγινε στα Ridge Farm Studio του Dorking (κοντά στο Λονδίνο) από τον Tim Palmer. Τελικά, και παρά τη δυσφορία τους, ο δίσκος κυκλοφόρησε ως είχε στις 27 Αυγούστου 1991 και, μέχρι τα 1992 παρέμενε σχεδόν άγνωστος στο κοινό.
Στα 1992 όμως έπιασε το #2 στο Bilboard 200 Chart και παραμένει μέχρι σήμερα ο δίσκος της μπάντας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, αφού έχει πουλήσει σχεδόν 10,000,000 αντίτυπα.
Οι πρώτες κριτικές για τον δίσκο, όχι μόνο δεν ήταν καλές, αλλά έφταναν μέχρι το σημείο να τους κατηγορούν πως "κατέβηκαν από το βαγόνι της grunge" και "αγκάλιασαν το mainstream rock". Αυτή όμως είναι η μοίρα των μεγάλων αδέλφια.
Να πούμε τέλος, ότι τα περισσότερα από τα διαμάντια αυτού του δίσκου είναι στην ουσία instrumental jams (δηλαδή ορχηστρικά κομμάτια - αυτοσχεδιασμοί), στα οποία ο Eddie Vedder πρόσθεσε στίχους ξεκάθαρα πολιτικοποιημένους.
Μην τα ξαναλέμε : το grunge δεν είναι μόνο μουσική. Είναι κίνημα.

Υστερόγραφον : Το αφιέρωμα θα κρατήσει μια κάποια χρονολογική σειρά. Νταξ;

Once
Even Flow
Alive
Why Go
Black
Jeremy
Oceans
Porch
Garden
Deep
Release