Όταν στις γιορτές έρχονται οι ενοχλητικοί για επίσκεψη, η μαμά μου με δασκάλεψε να βγάζω φοντανάκια μπαγιάτικα. Και η μαμά κάθε άντρα που σέβεται τον εαυτό του έχει πάντα δίκιο.
Αυτό όμως ισχύει για τους ενοχλητικούς. Όχι για σας λατρεμένοι μου. Για σας μόνο τα καλύτερα. Γι'αυτό, σήμερα, που η οικουμένη γιορτάζει τον σπουδαιότερο, ομορφότερο, εξυπνότερο και πιο τροπαιοφόρο απ'όλους τσι άγιοι (της οικουμένης), εγώ σας χαρίζω ένα από τα ομορφότερα γαλλικά άλμπουμ που έχω ακούσει τα τελευταία πολλά χρόνια.
Σχετικά άγνωστοι στο πλατύ κοινό, οι Louise Attaque ήταν ένα γκρουπ γαλλάκια που έπαιχαν υπέροχη folk-alternative μουσικούλα. Ξεκίνησαν στα 1994, διάλυσαν στα 2001 και τα ξαναβρήκαν στα 2005 για να τα ξαναδιαλύσουν στα 2007. Το όνομά τους το πήραν από την περίφημη αναρχικιά Louise Michel, ενώ δήλωναν (και δηλώνουν) φανατικοί θαυμαστές των Violent Femmes. Τόσο θαυμαστές, που στις περισσότερες δουλειές τους η παραγωγή έχει γίνει από τον Gordon Gano, τον lead singer του πασίγνωστα μαγικού γκρουπ.
Το A plus tard crocodile που σας χαρίζω σήμερα είναι το τελευταίο τους άλμπουμ και κυκλοφόρησε στα 2005. Διάλεξα αυτό (από τα τρία που έχουν κυκλοφορήσει) γιατί...τα είπαμε παραπάνω αλλά δεν προσέχετε.
Χρόνια πολλά στους γιώργηδες, τις γιωργίες, τους Γιούρι, τους Χόρχε και τσι υποδέλοιποι.
1. La Traversée du Désert
2. Revolver
3. Shibuya Station
4. Sean Penn, Mitchum
5. Si l'On Marchait Jusqu'à Demain
6. Salomé
7. Si c'Etait Hier
8. Oui, Non
9. Nos Sourires
10. Depuis Toujours
11. À l'Envers
12. Manhattan
13. See You Later Alligator
14. La Nuit
15. Oui, Non, Encore...
16. Est-Ce Que tu m'Aimes Encore ?
17. La Valse
18. Ca m'Aurait Plu
.jpg)
