Το τραγουδάκι κυκλοφόρησε το Μάη του 1961 και γράφτηκε από τους Ben E. King, Jerry Leiber και Mike Stoller.
Στην αρχή ο King δεν το προόριζε για την πάρτη του, αλλά για τους Drifters. Όταν όμως οι παραγωγοί το άκουσαν, επέμειναν να το πει αυτός. Όπερ και εγένετο. Για τσι στίχοι δεν έχουμε πολλά να πούμε, μιας και πρόκειται για γλυκανάλατους αμερικανισμούς. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι η δομή του κομματίου, μια harmony progression (ή chord progression), που δεν θα σας ζαλίσω τι ακριβώς σημαίνει, θα σας πω όμως πως την έλεγαν the 50's progression και πως μετά απ'αυτό το τραγούδι τη μετονόμασαν σε Stand by me changes.
Έπειτα ήρθαν οι μέλισσες και μετά απ'αυτές οι απαραίτητες (τσ'αναπόφευκτες) διασκευές. Πολλές και διάφορες, άλλες καλές και άλλες αδιάφορες. Πάμε να δούμε τις δικές μου επιλογές.
Ξεκινάμε με τον Γίγαντα Muhammad Ali (akas Cassius Clay) που, στα 1963, μεταξύ δύο knock down είπε να κυκλοφορήσει κι'ένα άλμπουμ (I'm the Gratest - γιες γιου αρ) και να συμπεριλάβει και το τραγουδάκιον τουτονί.
Στη συνέχεια ήρθε ο σχωρεμένος (και ανυπέρβλητα αγαπημένος της νταλίκας) Otis Redding, με την υπέροχη διασκευή του, που μπήκε σ'ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, το Pain in my Heart (1963).
Ο Jimi Hendrix είναι θρύλος. Οκ. Το ξέρατε όμως πως είχε διασκευάσει και αυτό το τραγούδιον; Δεν το ξέρατε; Για ακούστε το (1964).
Λα πιο περιέργ διασκέβ όμως είναι αυτή που ακολουθεί. Πρόκειται για τους Led Zeppelin. Ναι, ναι λατρεμένοι μου. Οι Θεοί αυτοπροσώπως, διαγωνίως και ανυπερθέτως. Μόνο που δεν το κυκλοφόρησαν ποτέ σε δίσκο, αλλά μόνο σε bootleg από συναυλίες τους.
Και τελειώνω μ'έναν άλλο λατρεμένο, τον Adriano Celentano, που διασκευάζει το κομμάτιον στη γλώσσα του Δάντη (ή του Al Bano αν προτιμάτε) υπό τον "γιατί μωρή με άφησες" τίτλο "Preghero". Υπάρχουν κι άλλες πολλές διασκευές (αν θέλετε κάποιαν απλά ζητήστε την) αλλά, όπως έχουμε πει, στο νταλικόφωνο βασιλεύει η απόλυτη δημοκρατία του ενός.
.jpg)
