Λίγα λόγια γι'αυτόν τον δίσκο διαμάντι της ελληνικής μουσικής : ηχογραφήθηκε μέσα σε εννιά ώρες και τρία τέταρτα και κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1969 εν μέσω σκληρής χούντας.
Εμπνευστής του ήταν ο Μίμης Πλέσσας, που, ένα βράδυ στο σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, είδε κάποιους σκόρπιους στίχους πάνω στο τραπέζι του στιχουργού, τους πήρε (παρά την επιφύλαξη του Παπαδόπουλου για το κατά πόσον αυτοί οι στίχοι μπορούν να μελοποιηθούν) και μας χάρισε αυτό το μαγικό δίσκο.
Οι ερμηνευτές (Πουλόπουλος, Αστεριάδη και Κουμιώτη) ήταν προσωπική επιλογή του συνθέτη, ενώ στο σόλο μπουζούκι είναι ο Στέλιος Ζαφειρίου. Χαρακτηριστικό επίσης του δίσκου είναι πως, εκτός από τα "Ξημερώνει Κυριακή" και "Φραγκόκλησσα", κανένα άλλο τραγούδι δεν έχει ρεφρέν.
Το εξώφυλλο είναι του Σπύρου Βασιλείου.
Αυτά τα λίγα. Εξαιρετικά αφιερωμένο στη Νάνσυ που μου τον θύμισε.
Γέλαγε η Μαρία
Φραγκόκλησσα
Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου
Ο τρελός
Πρώτη φορά
Πήρα σύννεφο δυο τόπια
Ξημερώνει Κυριακή
Η Μυρσίνη βάζει τ'άσπρα
Δώδεκα μαντολίνα
Το άγαλμα
Δώσε μου το στόμα σου
Έπεφτε βαθιά σιωπή
.jpg)
