Κυκλοφόρησε στα 1967 στον δίσκο του Neil Diamond "Just for you", αφού πρώτα (τον ίδιο χρόνο) είχε βγει σε 45άρι μονοφωνικό . Γράφτηκε με αφορμή τις θαυμάστριές του, και ο Neil μας λέει : "...το έγραψα για τις νεαρές θαυμάστριες του 1966-1967. Όλα αυτά τα ωωω!! και τα ααα!! και οι κραυγές τους με 'καναν να γελάω. Ήμουν εκεί, ένα πιτσιρίκι από το Μπρούκλιν που το αντιμετώπιζαν σαν σύμβολο του σεξ. Ένα βράδυ, αποφάσισα να γράψω κάτι γι'αυτές.."
Το τραγούδι ανεβαίνει γρήγορα στο Νο10 του αμερικάνικου τσάρτ, και, τον επόμενο χρόνο (1968) έρχεται η πρώτη διασκευή από τον νεαρούλη τότε Cliff Richard, που του προσθέτει ρυθμό και στρινγκς και που του πολλαπλασιάζει την αναγνωρισιμότητα.
Ακολουθεί μία αισχρή διασκευή, στα 1969, από τους Gary Puckett and The Union Gap, ένα τσούρμο αμερικανάκια που πήγαν άκλαυτα και που σιγά να μην σας την βάλω. Μλιαξ.
Δέκα χρόνια μετά, στα 1978, το διαμάντι ντύνεται με τους ρυθμούς της εποχής (disco) από τον αγγλο-ινδό μουσικό Biddu Appaiah, ο οποίος ηχoγραφεί με το όνομα The Bidu Orchestra.
Ξεχασμένο από τη μάζα για 16 χρόνια, το τραγούδι μας απογειώνεται στα 1994 από ένα καταπληκτικό alternative rock συγκρότημα, τους λατρεμένους Urge Overkill, οι οποίοι το διασκευάζουν κατ'εντολήν του Tarantino για το soundtrack της ταινίας Pulp Fiction.
Η παραπάνω διασκευή σαρώνει τα τσαρτς όλου του κόσμου και σπρώχνει διάφορα σχήματα και μεμονωμένους σε άπειρες διασκευές, η μία χειρότερη από την άλλη.
Ξεχώρισα μία για το τέλος. Είναι από μια industrial rock μπάντα (και ξέρετε πόσο με αρέσει εμένα το industrial), τους 16 Volt. Εκπληκτική διακευή που αξίζει να της δώσετε λίγια προσοχή.
Άντε, καλή σας ακρόαση.
.jpg)
