Don't let the sun go down on me

Μια από τις καλύτερες στιγμές του Elton John, ένα από τα διαμάντια της soft rock μουσικής, ένα τραγούδι θρύλος για σήμερα.
Κυκλοφόρησε στα 1974 μέσα στο άλμπουμ Caribou, του οποίου και τα 10 τραγούδια ηχογραφήθηκαν μέσα σε δέκα μόλις μέρες ( 9 - 19 Γενάρη 1974).
Περί αχαριστίας το ανάγνωσμα.
Πρόκειται για το παράπονο του Elton προς έναν φίλο που κάποτε βοήθησε και ο οποίος τον απορρίπτει.
Στην original version του 1974 στα backing vocals ακούγεται, μεταξύ άλλων, και ο Carl Wilson των Beach Boys.



Όπως ήταν φυσικό, τέτοιο κομμάτι δεν θα μπορούσε να μείνει με μία μόνο εκτέλεση. Πολλοί ασχολήθηκαν μαζί του.
Από τον jazz-man Jay Chattaway και τον Roger Daltrey (The Who) μέχρι την Gloria Estefan και τους The Winans (ένα γκόσπελ συγκρότημα που αν δεν το έχετε ακούσει χάνετε).

Διάλεξα να σας παίξω τις δύο αγαπημένες μου (μετά την ορίτζιναλ) Η πρώτη είναι αυτή του 1991 από τον George Michael μαζί με τον Elton John, η οποία δεν ηχογραφήθηκε ποτέ σε στούντιο και, άρα, υπάρχει μόνο από ζωντανή ηχογράφηση. Δεν πεθαίνω για τον Michael, αναγνωρίζω όμως την πολύ καλή φωνή του. Το τραγούδι άλλωστε δεν είναι δικό του.



Η δεύτερη είναι ενάμισυ χρόνο παλιότερη.
Και την χρωστάμε στον Κύριο Joe Cocker, που το ηχογράφησε στα 1989 για να το συμπεριλάβει (μόνο) στο compilation album του Best Of.
Εδώ τα σχόλια περιττεύουν. Το διαμάντι κατεργάστηκε με τη μέθοδο Cocker και το αποτέλεσμα ακούστε το παρακάτω.
Όποιος ή όποια βρει ποια γυναικεία φωνή ακούγεται στα backing vocals (δύσκολο) του χαρίζω όποιον δίσκο θελήσει.



Με τις υγείες μας και καλό μας Σάββατο.