Για την Ιω[Άννα]

Ένα καταπληκτικό τραγούδι σε μαγικούς στίχους (Καλαμίτσης γαρ) με μιαν ερμηνεία από έναν αγαπημένο (Κώστα Κάραλης ή Καράλης).

Που σήμερα παίζει στα πλατώ της νταλίκας για δύο λόγους : έναν σημαντικό κι'έναν ασήμαντο.
Ο σημαντικός είναι η Ιωάννα. Μια νέα φίλη που γνώρισα μέσα από τον αγώνα για τα δικαιώματά της.
Που το παλέψαμε πλάι-πλάι και το πετύχαμε (σχεδόν).
Και που αποδεικνύει πως οι αγώνες δεν χρειάζονται ταυτότητα και ταμπελίτσες, αρκεί να είναι οργανωμένοι. Από ανθρώπους, από φίλους, από συντρόφους. Που παραμένουν τέτοιοι ακόμα κι'αν διαφωνούν.
Δύσκολο αυτό ε;

Ο ασήμαντος είναι η ιεροσυλία της διασκευής αυτού του διαμαντιού από έναν τυχάρπαστο "καλλιτέχνη" που επενδύει στις φουστίτσες των γκρούπις για να βγάζει το παντεσπάνι του. Καταλαβαίνω πως υπάρχει οικονομική κρίση κι'όλα τα σχετικά. Είναι όμως αμαρτία να παραχωρούμε τα δικαιώματα ενός τέτοιου διαμαντιού σε εκπροσώπους της υποκουλτούρας.

Ιωάννα μου για σένα