Αχ έρωτα

Μετά από 9ωρη παραμονή στα δικαστήρια της Ευελπίδων για τον σύντροφό μας τον Μανώλη και γυρίζοντας σπίτι λιώμα το μυαλό έβραζε και κατέβαζε αμέτρητα πράγματα για όσα έγιναν από χθες μέχρι και τώρα.
Για την άθλια προβοκάτσια στη ΜΑΡΦΙΝ, για τη μεγαλειώδη συγκέντρωση, για το πόσο λύσσαξαν από φόβο οι πραίτορες, για τους κρετίνους σκατοκέφαλους χρυσαυγίτες, για τα αγριο-μπατσόσκυλα που ξέσπασαν την σκατοχωριάτικη ομοφοβία τους στα στέκια της Τσαμαδού και της Ζαίμη....για τον Μανώλη μας.

Κι'όταν κάθησα δεν μπορούσα να γράψω ούτε λέξη.
Πρέπει να νιώθω μίσος κι'αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου.

Ο Ζουν-Τσου είχε πει "όταν το γεγονός σε προσπερνά, υποχώρησε και ξανασκέψου".

Ο δίσκος είναι ένας από τους πέντε καλύτερους ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών, και, πάντως, αυτός που (μαζί με το Καπνισμένο Τσουκάλι) καθιέρωσε τον Χρήστο Λεοντή στο πάνθεον των πολύ μεγάλων ελλήνων συνθετών.
Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1974 (ο δεύτερος δίσκος της Μεταπολίτευσης) και είναι μελοποιημένοι στίχοι του Frederico Garcia Lorca σε ελληνική απόδοση του Λευτέρη Παπαδόπουλου (εκτός από το Μέρα γεμάτη θλίψη που το απέδωσε ο Τάκης Δραγώνας).
Στα εξαιρετικά φωνητικά οι Μανώλης Μητσιάς και Τάνια Τσανακλίδου που, στο Νανούρισμα, κάνει την ερμηνεία της ζωής της.

Παραμύθι
Μέρα γεμάτη θλίψη
Αβάσταχτο να σ'αγαπώ
Ο παράδεισός μου
Στου βελονιού την άκρη
Το τραγούδι των κοντραμπάτζηδων
Λούζεται η αγάπη μου
Ο χάρος στην ταβέρνα
Το φεγγάρι
Νανούρισμα
Τέσσερις λεβέντες
Αχ έρωτα