Tous le blues sont ecrits pour toi (κι'άλλες κακίες)

Γεννήθηκε στα 1968 στο Κεμπέκ του Καναδά και είναι μια από τις φωτεινές εξαιρέσεις, όπου μέσα από ηλίθιους διαγωνισμούς στυλ γιουροβίζιον, ξεπηδούν πραγματικά διαμάντια.
Κέρδισε την γιουροβίζιον στα 1988 κι'από τότε ο κόσμος έμαθε μια από τις μεγαλύτερες φωνές στην ιστορία της pop, gospel και R&B.

Οι τρεις πρώτοι δίσκοι της έδειχναν το προφανές : η φωνάρα αυτή ξοδευόταν σε ανούσια τραγούδια, χωρίς χρώμα και εικόνες.
Κρίμα κι'άδικο.
Και φτάνουμε στα 1995 και στην συνάντησή της μ'έναν από τους μεγαλύτερους μοντέρνους γάλλους μουσικούς, τον Jean-Jacques Goldman, τον καραφλογιεγιέ κιθαρίστα που βλέπετε μαζί της στο βιντεοτεμάχιον απάνου δεξά.


Κι'αυτό το παληκάρι διόρθωσε την αδικία, χαρίζοντάς της (σε πρώτη φάση) έναν δίσκο, το D'Eux (1995), μέσα από τον οποίο η Dion απογείωσε το τεράστιο ταλέντο της.


Ακολούθησε ένας δεύτερος, το S'il suffisait d'aimer (1998), που έβαλε την φωνάρα της στις απόλυτα ποιοτικές ράγες αλλά και στην καρδιά μας.
Η συνεργασία τους συνεχίστηκε μ'άλλους δύο δίσκους, τους 1 fille et 4 types (2003) και D'elles (2007), αλλά γι'αυτό θα τα πούμε άλλη φορά.

Σήμερα σας χαρίζω τα αγαπημένα μου από αυτούς τους δύο πρώτους δίσκους.

Οκ;

Πάμε τώρα στις κακίες.
Ακούω και διαβάζω από δω κι'από κει διάφορα πράγματα για την Dion.
Θα μείνω στα αρνητικά και θα πω τούτα.
Μερικά "άτομα" που νομίζουν πως επειδή κατάντησαν να σπουδάσουν κινηματογράφο ή ιχθυοκαλλιέργειες (μιας και ήταν ανίκανοι να περάσουν ιατρική ή αλλού) έχουν πιάσει τον πάπα από τ'αρχίδια, διαλαλούν την απέχθειά τους για την τραγουδιάρα.
Μαζί σας παιδιά (και λιγότερο παιδιά).
Τέχνη είναι και στον καθένα αρέσει ή δεν αρέσει.
Αλλά.
Επειδή, όταν κάποτε κάποιος σας ανοίξει τον εγκέφαλο θα βρει εκατοντάδες βιβλία που ποτέ δεν διαβάσατε παρά μόνο τους τίτλους, εκατοντάδες βιντεάκια του γιουτούμπ που απλά αναφέρετε επειδή μοιάζουν κουλτουρέ, χιλιάδες κρετίνικες ατάκες που παραθέτετε επειδή νομίζετε πως θα κάνουν εντύπωση αλλά και πολλή (πάρα πολλή) αμορφωσιά, είστε ελεύθεροι να κριτικάρετε, ακόμα κι'αυτά για τα οποία δεν έχετε ιδέα. Κι'αυτό το τελευταίο είναι που σας χαρακτηρίζει αφάνταστα : (νομίζετε πως) ξέρετε τα πάντα αλλά τίποτα παραπάνω.
Ξεχωρίζω δεν σημαίνει διαλέγω τι ακούν ή βλέπουν οι λίγοι και το αποθεώνω ως ποιοτικό. Ξεχωρίζω σημαίνει ασχολούμαι με κάτι που το 'χω και το κάνω όσο καλύτερα μου επιτρέπει η κούτρα μου.
Από την άλλη, για να κριτικάρω κάτι πρέπει να το κατέχω. Αλλιώς η αμάθεια και η άγνοια βγαίνει φόρα-παρτίδα σαν τον ιδρώτα.
Αλλά είπαμε.
Ο καθένας όπως τη βρίσκει (μέχρι να τη χάσει εντελώς).
Γι'αυτό συνεχίστε το όπως το πάτε.
Θα τρώτε όμως το κράξιμο.
Ναι;
Ναι.

Με τις υγείες μας.

Tracklist

Je crois toi
Je sais pas
Tous les blues sont ecrits pour toi
Pour que tu m'aimes encore
Priere Paienne
Dans un autre monde
Terre
J'irais ou tu iras
Destin