A bord de l'Aspasia...

Υπάρχει ένα αξίωμα στην επιστήμη της διαφήμισης που, όσο κι'αν δεν μας αρέσει, είναι διαπιστωμένο κι'αποδεδειγμένο στατιστικά : με το εύκολο κάνουμε το δύσκολο κατανοητό στους πολλούς. Με το δύσκολο απλά παραμένουμε περιχαρακωμένοι στο μεταξύ μας.

Κατά μια περίεργη σύμπτωση, η διατύπωση αυτού του αξιώματος συνέπεσε με την πρώτη απόπειρα του Θάνου Μικρούτσικου να μας κάνει δική μας, μέσα από τη μαγική μουσική του, την υπέροχα αλμυρή ποίηση του Μεγάλου Δάσκαλου Νίκου Καββαδία.
Με διαφορά δύο μηνών : Φλεβάρης του 1979 το βιβλίο του Jacques Seguela "Ne dites pas a ma mere que je suis dans la pub, elle me croit pianiste dans un bordel" [Μην πείτε στη μητέρα μου ότι δουλεύω στη διαφήμιση, με νομίζει πιανίστα σε μπουρδέλο] και Απρίλη ο "Σταυρός του Νότου".

Το αποτέλεσμα όμως το ίδιο.
Όπως άλλοι πριν απ'αυτόν (κι'άλλοι τόσοι μετά απ'αυτόν) ο Μικρούτσικος έφερε τον Καββαδία μέσα στα σπίτια μας, στ'αυτοκίνητά μας, στα γουόλκμαν μας, στα καφενεία μας, στις συγκεντρώσεις μας, στη ζωή μας.
Μ'αυτόν τον εκπληκτικά εύκολο τρόπο που λέγεται μουσική.
Γιατί όμως τον αποκαλώ εύκολο;
Είναι απλό. Όταν το κατέχεις λίγο το άθλημα, είναι φανερό πως απείρως δυσκολότερο είναι να γράψεις ένα "Άξιον Εστί" ή ένα "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" ή ακόμα-ακόμα ένα "Ανεμολόγιο" από το να το μελοποιήσεις.
Με άλλα λόγια, και ρωτήστε τους να σας το πουν, όταν η βρώμικη δουλειά έχει γίνει (στην προκείμενη περίπτωση οι τεράστιοι αυτοί στίχοι) η μελοποίηση έρχεται από μόνη της.

Κι'ο κόσμος γίνεται πιο όμορφος όταν αυτά τα κείμενα συλλαβίζονται μουσικά από στόματα 15χρονων ή 17χρονων, που, σε άλλη περίπτωση, θα παρέμεναν αποκλειστικό προνόμιο ψευτο-κουλτουρέ λεσχών και μηνιαίων περιοδικών επιθεωρήσεων που αγοράζουμε μόνο και μόνο για να στολίζουν ηλίθια τις βιβλιοθήκες μας.
Και τελικά, ο ρόλος της μουσικής είναι και αυτός.

Σήμερα το μεσημέρι μίλαγα με τον ανηψιό μου το Νάσο, ένα παληκαράκι στα 18 του, μαθητή της 3ης Λυκείου. Ήθελε τη γνώμη μου για τα τραγούδια που σκέφτονται να προτείνουν στον λυκειάρχη τους για τη γιορτή της 25ης του Μάρτη.
Τι σκέφτηκαν τα 18χρονα; "Ανεμολόγιο", "Χαιρετίσματα στην εξουσία", "Ερωτικό" και "Σπασμένο καράβι" του δάσκαλού μου του Νίκου του Καρύδη.
Υπάρχει μέλλον σύντροφοι.

Τα τραγούδια που παίζω σήμερα είναι τ'αγαπημένα μου και από τον "Σταυρό του Νότου" (1979) αλλά και από τις "Γραμμές των Οριζόντων" (1991).
Για τυχόν παραλείψεις συμπαθάτε με.
Για τον Νάσο μου

Κι'εδώ δείτε τη μουσική οπτικοποιημένη.

Tracklist

Γυναίκα (Γιάννης Κούτρας)
Πικρία (Πάνος Κατσιμίχας)
Σταυρός του Νότου (Αιμιλία Σαρρή)
A bord de l'Aspasia (Γιώργος Νταλάρας)
Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί (Β. Παπακωνσταντίνου)
Frederico Garcia Lorca (Γ. Κούτρας)
Λύχνος του Αλαδδίνου (Κατσιμίχα)
Καραντί (Γ. Νταλάρας)
William George Allum (Β. Παπακωνσταντίνου)
Kuro Siwo (Θ. Μικρούτσικος)
Οι εφτά νάνοι στο SS Cyrenia (Θάνος Μικρούτσικος)