Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις

Η πρώτη τους κασέτα μου ήρθε στη Γαλλία μέσα στο παραδοσιακό μηνιαίο πακέτο της μαμάς, που το περίμενα όπως οι άλλοι το Πάχα (που 'λεγε κι'ο παλιός καλός νιόνιος) στα 1985.
Κι'εκεί, παγιδευμένος ανάμεσα στα διάφορα δίκαια και την ροκ, ανακάλυψα τους Κατσιμιχαίους.
Και με θεώρησα τυχερό, μέσα στη βλακεία μου, που άκουγα το Υπόγειο και τον Φάνη στο walkmann στα διαλλείματα του αμφιθεάτρου.
Είμαι φαν και δεν ντρέπομαι γι'αυτό. Ξέρω πολύ καλά ποιοι είναι γιατί αργότερα και τους γνώρισα και έμαθα πολλά. Έχω μάθει όμως πως καλλιτέχνης χωρίς ελαττώματα είναι καλλιτέχνης νεκρός. Και οι νεκροί καλλιτέχνες είναι καλοί για requiem και τίποτα άλλο.
Φυσικά και δεν μ'αρέσουν όλα τους τα τραγούδια.
Μ'αρέσουν όμως τα περισσότερα. Θεωρώ πως με την Μοναξιά του Σχοινοβάτη έκλεισαν. Ότι έγραψαν από κει και μετά δεν είναι Κατσιμιχαίοι.
Χάρηκα που το διάλυσαν γιατί θα έχω να θυμάμαι κάτι (εκτός από τα μακρυά σου δάχτυλα).
Τα παρακάτω δεν είναι μια compilation αλλά τα πολύ αγαπημένα μου. Η λίστα θα ήταν μεγάλη. Για όποιο άφησα έξω ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη. Γράψτε μου ποια αγαπάτε και θα επανέλθω.

Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν'αποφασίσω
μα απ'όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω

(Νύχτωσε νύχτα)

Tracklist

Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα
Υπόγειο
Γυμνή σκιά
Μη γυρίσεις
Δεν φταις εσύ
Προσωπικές οπτασίες
Νύχτωσε νύχτα
Έλα στ'όνειρό μου
Του έρωτα
Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Δως μου το ψέμα σου
Κόκκινος χορός
Φάνης
Αθήνα
Καλό ταξίδι