Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Ζήσαμε ακόμα μια μέρα

Πρωινός παγωμένος καφές, κλέβοντας τις τελευταίες στιγμές της δροσιάς που έπλυνε το μπαλκόνι το βράδυ.
Αγαπημένες μουσικές και η βαθειά φωνή του να ξαπλώνει στο χώρο, να χτυπά πάνω στα αντικείμενα, ν'αντανακλάται και ν'ανεβαίνει προς τα κάτω.
Τον αγάπησα από πιτσιρικάς επειδή τον άκουγε η Τζούλια μου.
Μετά τον ιδιοποιήθηκα.

"Εμείς γι αλλού κινήσαμε,
γι αλλού ...
κι αλλού η ζωή μας πάει ..."

Ώρα να καθαρίσω το κουνέλι και να φύγω.
Το καλοκαίρι μας συνθλίβει.

Καλή ακρόαση


Τι κι αν δεν ξέρω πως σε λένε
Σαν τα περιπολικά
Άνοιξε το παράθυρο
Όπου και να πας
Ζήσαμε ακόμα μια μέρα
Γλυκό μου μυστικό
Σ'αγαπώ
Στόμα μου γλυκό μου στόμα
Άσε με
Ομορφή μου Κατερίνα
Ότι αγάπησα
Μοναξιά
Και που λες Ευτυχία
Θυμάμαι
Αννούλα του χιονιά (Για την Τζούλια)

2 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Καλό κουράγιο, δάσκαλε...
στα τρεχάματα σου....
και το καλοκαίρι θα δεις... θα γίνει μαγικό...όπως του/σου αξίζει....

thamnos είπε...

Τον αγαπάει πολύ η Μάνα, ξέρω να σιγομουρμουρίζω τα περισσότερα τραγούδια του.
Πάντα νοσταλγικός.