Take me home country roads

Almost heaven, west virginia

Blue ridge mountains Shenandoah river
Life is old there Older than the trees
Younger than the mountains growin like a breeze

Country roads, take me home
To the place I belong
West virginia, mountain momma
Take me home, country roads

All my memories gathered round her
Miners lady, stranger to blue water
Dark and dusty, painted on the sky
Misty taste of moonshine Teardrops in my eye

Country roads, take me home
To the place I belong
West virginia, mountain momma
Take me home, country roads

I hear her voice In the mornin hour she calls me
The radio reminds me of my home far away
And drivin down the road I get a feelin
That I should have been home yesterday, yesterday

Country roads, take me home
To the place I belong
West virginia, mountain momma
Take me home, country roads

Στα 1970, ο Johnny o Denver έσκιζε χασέδες σ'ένα μπαράκι της Ουάσινγκτον, το Cellar Door.
Ήταν η φουλ αντιπολεμική εποχή και η Αμερική έβραζε από τις διαδηλώσεις των φοιτητών ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Το πρόγραμμα του Denver το άνοιγαν δυο λεβέντες ονόματι Bill Danoff και Taffy Nivert. Μετά τα Χριστουγεννα, κι ενώ το μπαρ ήταν έτοιμο να ξανανοίξει, ο Γιαννάκης έσπασε το αριστερό του χέρι σε αυτοκινητιστικό και τα δυο παληκάρια τον πήγαν σπίτι του.
Εκεί του μίλησαν για ένα τραγουδάκι που δούλευαν. Του το έπαιξαν και ο Γιαννάκης έπαθε την πλάκα του.
Η ιστορία στην αρχή ήταν μια περιπλάνηση στους επαρχιακούς δρόμους. Μετά έγινε πιο συγκεκριμένη, αφού στράφηκε στα αγροτικά δρομάκια της Δυτικής Βιρτζίνιας και στην περιπλάνηση ενός καλλιτέχνη δια μέσου τους.
Ηχογραφήθηκε στα 1971 και μπήκε στο άλμπουμ Poems, Prayers and Promises του Γιαννάκη του Denver.
Μου το θύμισε η Δωροθέα όταν μίλησε για τα 45άρια δισκάκια του μπαμπά της και για τους Olympians, που το είχαν διασκευάσει με τον τίτλο "Ουρανέ που περνάς".
Δικό σου Δωροθέα.