R.I.P.
Ήταν ο βασιλιάς για πολλούς εκεί έξω.
Ήταν ο λευκός που ασφυκτιούσε στο σώμα ενός μαύρου, χωρίς να αναλογίζεται την τύχη του.
Ήταν, ίσως, ένας ψυχοπαθής παιδεραστής που προσπάθησε με νύχια και με δόντια να αμαυρώσει το όποιο όνομα έφτιαξε.
Ήταν ο εκφραστής μιας ολόκληρης γενιάς που προδόθηκε για να ξενακερδηθεί. Ήταν κυρίως μια μορφή.
Μια θεική μορφή.
Και σαν τέτοια, έπρεπε και να πολεμηθεί, και να αγαπηθεί, και να μισηθεί και να λατρευτεί.
Ήταν η μοίρα του. Όπως όλων των θεών.
Ποτέ δεν ήταν στις πρώτες (ή τις δεύτερες) επιλογές μου.
Βρείτε μου όμως έναν που να μην λικνίστηκε ποτέ στον ρυθμό του.
Ας πάει στο καλό και καλήν αντάμωση.
9 σχόλια:
Καλά λές.
Μας άρεσε δε μας άρεσε,
ήταν εποχές που ακουγότανε παντού.
Ακόμα και στα γυμναστήρια.
Μας κούνησε και μας παρακούνησε, όχι απλώς μας λίκνισε ο έρημος.
δ
έτσι είναι
και δεν είναι μόνο που τον ακούγαμε παντού
έγραψε ιστορία ο σχωρεμένος
είτε μας αρέσει είτε όχι
g r
Καλημέρα!!!
Εμένα δεν με στεναχώρεσε καθόλου ο θανατός του....
Πιο πολύ στεναχωρεθηκα με Φαρα Φωσετ.. που την θαύμαζα μικρή..και πάντα ονειρευόμουν να έχω το μαλλί της...
Πειράζει δάσκαλε???
akanonisti
μωρέ και μένα με στενοχώρησε αυτό,γιατί στο κάτω-κάτω εκτός απ'το μαλλί, ήτανε και παλληκαρού.
Αλλά μια και μιλάμε γιά το Μάϊκλ...
δ
έχεις δίκιο τίτσερ
η απόλυτη αγορίστικη φαντασίωση η κυρία
η απόλυτη MILF
ρισπέκτ
g r
κι εγώ με την ακανόνιστη είμαι, αν και δεν ήθελα ποτέ να έχω το μαλί της Φάρα. Ο Μιχάλης είχε πάψει να είναι είδωλο εδώ και πολλά χρόνια και ο θάνατος ήταν απλά η τελευταία του ευκαιρία για λίγη δόξα πριν το οριστικό κλείσιμο της αυλαίας. Ελπίζω μόνο εκεί που πάει να βρεί η ψυχούλα του την ηρεμία που δεν είχε στην ζωή.
δεν συμφωνώ
ένας θεός μπορεί να ξεχνιέται ή να ξεφτιλίζεται
αλλά έχει αυτή την πολυτέλεια
κι αυτή η πολυτέλεια είανι για πολύ λίγους
g r
Καλό τους ταξίδι και των δυονώνε...
φοβερή μουσική.. φοβερά τραγούδια. μ’άρεσε από παιδί κι ακόμα μ’αρέσει. η προσωπική του ζωή δεν παίζει ρόλο για το αν μου αρέσουν τα τραγούδια του ή όχι.
Δημοσίευση σχολίου