Love is the drug

Είπαν γι αυτόν πως είναι ο μόνος άντρας που δικαιούται να φορά ροζ πουκάμισο. Τους συγχωρώ.
Δεν με έχουν δει με ροζ (πουκάμισο).
Είπαν επίσης, ότι παράτησε, εκεί στα 1970, τη διδασκαλία κεραμικής για να αφοσιωθεί στην άλλη μεγάλη του αγάπη, το synthesizer κι ότι μαζί με άλλους 4 έφτιαξαν μια εξαιρετική μπάντα που επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους : τους Roxy Music.
Καλά τα είπαν.
Τι άλλο είπαν;
Ότι πριν φτιάξουν τη μπάντα, ο Bryan Ferry δοκιμάστηκε για τραγουδιστής των King Crimson αλλά δεν τον πήραν τελικά (και σωστά κατά την ταπεινή μου άποψη) γιατί η φωνή του δεν ταίριαζε (έτσι, έτσι) με το στυλ τους.
Ότι από το γκρουπ πέρασε (ένα φεγγάρι) κι ένας τυχάρπαστος ονόματι Brian Eno. Ότι οι μουσικές τους αγαπήθηκαν γι αυτό που ήταν. Κάτι απροσδιόριστα πανέμορφο.
Ότι το διάλυσαν εκεί γύρω στα 1983 πλήρεις μουσικών ημερών (και στιγμών).
Ότι ξαναμαζεύτηκαν στα 2001 μόνο και μόνο για να με εκνευρίσουν.
Ότι ο Ferry είχε γκόμενα την Amanda Lear.
Τελικά πολλά ξέρουν αυτοί.


Τα ξέρουν όμως όλα;
Ξέρουν ας πούμε για την διαδρομή, εκεί δίπλα στους εσκαφείς, τα εργοστάσια και τα καράβια;
Ξέρουν για τις κρυφές εξομολογήσεις και τις αδύνατες λαχτάρες;
Διανοούνται τη δύναμη (ή την αδυναμία) της στιγμής που ντύθηκε με τη φωνή του κούκλου του Ferry;
Όχι. Και καλύτερα έτσι.
Είπαν επίσης πως είναι από τους ομορφότερους άντρες της rock κι όχι μόνο. Τρίχες, αλλά πάλι τους συγχωρώ.
Δεν ξέρουν εμένα.
Καλή ακρόαση (και του χρόνου σπίτια μας)

ΥΓ : το Avalon αρνούμαι να το παίξω. Λυπάμαι.

A hard rain's gonna fall
Love is the drug
Let's stick together
Oh yeah
I put a spell on you
Street life
These foolish things
Smoke gets in your eyes
Don't stop the dance
Kiss and tell
More than this
Slave to love
Dance away
Jealous guy