Padam...padam...padam...

Σήμερα η νταλίκα φοράει τον μπερέ της και τσουλάει στις όχθες του Σηκουάνα, τώρα που μπαίνει η άνοιξη και το Παρίσι μεταμορφώνεται σε γυναίκα.
Γυναίκα με το Γ κεφαλαίο, όπως το σπουργίτι που θα μας τραγουδήσει παρακάτω. Γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1915 στην Belleville, ένα παρισινό προάστιο τίγκα στους μετανάστες (ακόμα και στις μέρες μας), σαν Edith Giovanna Gassion, από πατέρα γάλλο ακροβάτη κι από μητέρα αλγερινο-ιταλίδα μπαργούμαν. Πήρε τ'όνομά της από μια αγγλίδα νοσοκόμα, την Edith Cavell, που στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο εκτελέστηκε από τους γερμανούς επειδή βοήθησε γάλλους αντιστασιακούς να δραπετεύσουν.
Οι γονείς της την εγκατάλειψαν γρήγορα στη μουσουλμάνα γιαγιά της, μέχρι που ο πατέρας της, πριν φύγει για τον πόλεμο, την πήγε στη δικιά του μάνα που είχε ένα μπουρδέλο στη Νορμανδία. Εκεί, την ανέλαβαν οι πουτάνες που την φρόντισαν σαν δικό τους παιδί. Αυτές έσωσαν την όρασή της, όταν κινδύνεψε να τυφλωθεί από οξεία κερατίτιδα στα 7 της. Στα 1929 άρχισε να τραγουδάει μπροστά σε κοινό συνοδεύοντας τον ακροβάτη πατέρα της στο Παρίσι. Εκεί την ανακάλυψε ο Louis Leplee, ιδιοκτήτης του περίφημου καμπαρέ Le Gerny στις Champs Elysees. Σ'αυτόν οφείλει και το Piaf (σπουργίτι στη γαλλική αργκό) εξ αιτίας του ότι η μεγάλη αυτή Κυρία ήταν μικροσκοπική το δέμας (ε; ε;). Από το 1932 η καριέρα της άρχισε να γιγαντώνεται. Στα 1936 κατηγορήθηκε για το φόνο του μέντορά της αλλά αθωώθηκε. Μετά ήρθαν οι μέλισσες. Και τι μέλισσες! Maurice Chevallier, Marguerite Monnot, Jacques Borgeat, Yves Montand κλπ κλπ.

Η φωνή της ταυτίστηκε με το Παρίσι και το Παρίσι πήρε τη μορφή της. Η φήμη της γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα και καταξιώθηκε παγκόσμια. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατηγορήθηκε σαν συνεργάτης των γερμανών, πράγμα που δεν αποδείχτηκε ποτέ. Ο έρωτας της ζωής της, ο παγκόσμιος πρωταθλητής του μποξ Marcel Cedran σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ερχόμενος από την Αμερική να την συναντήσει. Στα 1952 παντρεύτηκε τον Jacques Pills (τραγουδιάρη) με κουμπάρα μια κάποια Marlene Dietrich. Τον χώρισε στα 1956 και έπεσε στην αγκαλιά ενός γκρικ λάβερ ονόματι Φάνης Λαμπούκας, κομμωτής-ηθοποιός-τραγουδιστής, που έμεινε στην ιστορία με το όνομα Theo Sarapo (επειδή οι γάλλοι το r το προφέρουν γ). Πέθανε από καρκίνο στα 1963 και ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού δεν ήθελε να κάνει τη νεκρώσιμη ακολουθία λόγω της ζωής της. Την έκανε όμως ανάμεσα σε 100,000 νοματαίους. Ο Aznavour μάλιστα είπε πως η μοναδική φορά που είδε τέτοιο μποτιλιάρισμα στο Παρίσι (εκτός της μέρας της κηδείας της) ήταν τη μέρα της απελευθέρωσης της πόλης από τους γερμανούς.
Σας κούρασα ε;
Χαλάλι της.
Πάμε ν'ακούσουμε το σπουργιτάκι

Hymne a l'amour
La vie en rose
Mon legionnaire
L'etranger
Non, je ne regrette rien
Je m'en fous pas mal
Comme moi
Sous le ciel de Paris
Padam padam padam
La foule
Milord
Lily Marlene
Automn leaves
Le bleu de tes yeux (με τον Charles Aznavour)
Je n'en connais pas la fin
Tu me fais tourner la tete
Exodus
Cri de coeur