You can leave your hat on

Ο Joe ο Cocker γεννήθηκε εγγλέζος στα 1944 και δεν τον λένε Joe αλλά Γιαννάκη-Ρομπέρτο. Λίγο μας καίει πως πήρε αυτό το όνομα, αλλά επειδής είμαστε φαν της Λαμπίρης και της Δρούζας, ας πούμε ότι μάλλον του το κόλλησαν από ένα παιχνίδι που έπαιζε με τα πιτσιρίκια της γειτονιάς του, το cowboy Joe. Ο τύπος είναι απ'αυτούς που λέμε σουξεδιάρηδες με ξένα κόλυβα. Απ'αυτούς δηλαδής που παίρνουν ένα ξένο τραγούδι και το κάνουν επιτυχία. Μόνο που αυτός είναι ο καλύτερος απ'όλους. Ο άρχοντας της διασκευής ένα πράμα. Από τα 60's που τραγουδούσε Ray Charles και Chuck Berry στα παμπ της Λόντρας μέχρι και πριν λίγο καιρό, όλοι οι φτασμένοι πολύ το ήθελαν ν'ακούσουν τα τραγουδάκια τους από τον Joe.
Και τραγούδησε πολλούς. Πάρα πολλούς. Από Beatles και Animals μέχρι Randy Newman και Elton John. Πάντα μ'αυτή τη φωνή που λες ό,τι βγαίνει από τ'αντερά του. Γιατί ο λεβέντης αυτός δεν τραγουδάει. Δίνει ζωή στα τραγούδια. Τους δίνει υπόσταση, λόγο ύπαρξης. Θυμηθείτε την ερμηνεία του With a little help from my friends στο Woodstock. Άντε μετά να το ξαναπεί ο Παυλάρας ο McCartney.
Τι θυμήθηκα τώρα; Όταν το πρωτοείπε αυτό το διαμαντάκι ο Joe, οι μουζικάντηδες που τον πλαισίωναν (πςςςςς τι είπα πάλι;) ήταν κάτι τυχάρπαστοι : ο Μήτσος ο Page στην κιθάρα, ο BJ o Wilson στα ντραμς και ο Στέφανος ο Winwood στο πιάνο. Παρακατιανοί δηλαδή.
Βαριέμαι να πω άλλα. Τι νόημα θα είχε άλλωστε; Είπαμε, εδώ δεν κάνουμε βιογραφίες.

Μουσικούλα ακούμε. Μία ωρίτσα Cocker λοιπόν, έτσι για τα γούστα μας.

With a little help from my friends
Don't let the sun go down on me
Don't let me be misunderstood
I put a spell on you
Now that the magic has gone
When night comes
Sorry seems to be the hardest word
You're so beautiful
Up where we belong
Night calls
You can leave your hat on
Unchain my heart
Civilized man