Walking the dog

Υπάρχουν σκύλοι και σκύλοι.
Ναι, ναι.
Υπάρχουν σκύλοι ΣΚΥΛΟΙ και απολειφάδια σκύλων. Σύμφωνοι, όλοι οι σκύλοι είναι πλάσματα του Αλλάχ του μεγαλοδύναμου αλλά μην το ξεφτιλήσουμε και τελείως. Σύμφωνοι, όλοι οι σκύλοι κάποτε χρησίμευαν σε κάτι, μέχρι που ήρθαν οι άνθρωποι και τους διακόρευσαν τα ράμματα (για όσους ξέρουν αρχαία, διακορεύω σημαίνει διακορεύω. για τους άλλους σημαίνει γαμάω). Σύμφωνοι, όσοι έχουμε σκύλο τον αγαπάμε όπως κι αν είναι. Η αλήθεια όμως παραμένει. Υπάρχουν σκύλοι και σκύλοι.

Πάρτε παράδειγμα αυτόν. Σκύλαρος με τα όλα του. Σωματώδης, αρχιδάτος, πανέμορφος, πανέξυπνος. Ο λύκος της στέππας ένα πράμα. Με καρκίνο στο σαγόνι εδώ και κάτι μήνες, αλλά μαχητής του κερατά. Δεν χαμπαριάζει χριστό λέμε. Τρέχει, πηδάει και εκπληρώνει στο ακέραιο τα καθήκοντά του ως δεινός εκδικητής γατοκυνηγός. Τον είδατε; Ωραία, φτύστε τον τώρα μην τον ματιάσετε.

Τώρα γι αυτόν τι να πούμε; Συμπαθητικούλης, ομορφούλης, τσαχπίνης, αλλά αν ήταν άνθρωπος το πολύ-πολύ να ήταν ο Χάρης Σιανίδης στο λιγότερο μπρουτάλ του. Με άλλα λόγια, αν δεν το κανελώνει το ρυζόγαλο, την βάρκα την ματσακωνίζει στα σίγουρα.
Είπαμε όμως. Όλα είναι πλάσματα του Αλλάχ. Ακόμα κι αυτό το άσπρο σκέτο από γιουβέτσι. Και σαν πλάσματα του Αλλάχ του μεγαλοδύναμου έχουν κι αυτά τις ανάγκες τους.

Η μεγαλύτερη απόλαυση του σκύλου είναι η βόλτα. Στάνταρ.
Επειδή όμως οι διάφορες μαντάμ, όταν βγάζουν τους ντιγκιντάνγκες λεβέντες τους θέλουν ν'ακούνε και μουσική, μου ζήτησαν κάτι χαρωπό για να περνά η ώρα τους όσο τα χαριτωμένα τους θα βρέχουν τα δεντράκια και θα λιπαίνουν τους θάμνους. Γι αυτές λοιπόν αλλά και για τον σκύλο τους (ο Αλλάχ να τον κάνει σκύλο βέβαια). Όσοι δεν έχουν σκύλο ας το ακούσουν απλά.
Τίτσερ μου πΛΛάκα σε κάνω αφού! και για.