Such a shame (number me with rage)

Στα 1971 στην ινγκλετέρα, ένας περίεργος ονόματι Luke Rhinehart (πραγματικό όνομα George Cockcroft) έγραψε και κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο The dice man. Δεν θα σας ζαλίσω τα ούμπαλα με την υπόθεση, απλά να ξέρετε πως πρόκειται για την ιστορία ενός ψυχίατρου που, κάποτε του την έδωκε κι άρχισε να ζει τη ζωή του με αποφάσεις που του υπαγόρευαν τα ζάρια. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε πάραυτα υποχθόνιο και αντι ψυχιατρικό αλλά αντικατόπτριζε ντάλε κουάλε τα σώψυχα των αρχών της κοινωνίας στην αρχή της δεκαετίας του 70. Μάλιστα, επειδή οι αποφάσεις του εν λόγω ψυχίατρου είχαν να κάνουν και με εγκλήματα, βιασμούς αλλά και γενικά περίεργες σεξουαλικές αναζητήσεις, το μπουκ απαγορεύτηκε αρχικά σε πολλές χώρες. Τελικά όμως, όχι μόνο έκανε γκραν σουξέ, όχι μόνο ακολουθήθηκε κι από άλλα δυο παρεμφερή, αλλά χαρακτηρίστηκε σαν κλασσικό της cult κουλτούρας.
Δεν ξέρω αν το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ποσώς με ενδιαφέρει κι όλας. Όσα βιβλία έχω την τύχη να τα διαβάσω στην αυθεντική γλώσσα συγγραφής τους, αποφέυγω να τα διαβάσω από μετάφραση, αφού θεωρώ την συντριπτική πλειοψηφία των μεταφραστών μας από αμόρφωτους έως κρετίνους.

Θα μου πείτε τώρα εσείς, καλά ρε νταλίκα μαν, τι δουλειά έχουν αυτά τα παλουκάρια από πάνω με τον τρελλογιατρό και τα ζάρια του;
Ρε αφού σας το έχω πει. Όταν δεν μεταφέρω κατεψυγμένες μπάμιες στο Λεβερκούζεν ασχολούμαι με την σημειολογία. Και με τη μουσική. Και με τη μουσική σημειολογία.
Όλοι σας ξέρετε για το New Wave, το μουσικό κίνημα που στα 80 τσε βάλε δοκίμασε να μεταγγίσει στην rock φρέσκο αίμα μπας και συνέλθει από τις απανωτές χλαπάτσες.
Όσοι τότε ήσασταν στα 20 σας τσε βάλε είχατε λικνιστεί στατικά (safety dance) στους ρυθμούς αυτών των περίεργων με τις φράτζες, τα blitz ρούχα και τα ατέρμονα synthesizers.
Ε λοιπόν, αυτό το κίνημα (όπως και κάθε κίνημα) είχε τους ποιητές του. Καλοί οι Cure, άγιοι οι Depeche Mode, άριστοι οι Simply Minds, γούτσου-γούτσου οι Culture Club αλλά οι Talk Talk είναι που σημάδεψαν το New Wave με τους στίχοι τους.

Κράτησαν ακριβώς μια δεκαετία : από το 1981 ίσαμε το 1991. Όσο κρατάει ένας έρωτας, μια στιγμή ή ένα ζόρι. Ή μια συνήθεια. Και μέσα σ'αυτή τη δεκαετία έπαιξαν μουσική με το Μου κεφαλαίο. Και διαλύθηκαν αθόρυβα όταν δεν είχαν τίποτα πια να δώσουν χωρίς να ξεφτιλίζονται όπως οι Depeche. Γιατί αυτό το μουσικό κίνημα έγινε από νέους γι όσο ήταν νέοι.
Βαριέμαι να πω άλλα. Ας μιλήσει η μουσικούλα.
Διαβάστε τους στίχοι του such a shame εδώ μπας και καταλάβετε την σημειολογική μου απόπειρα με το βιβλίο του Rhinehart alias Cockcroft.
Κι ακούστε τους.
Άντε βρε, χεβ ε νάις σάντει

I believe in you
Give it up
Dum dum girl
It's my life
Such a shame
My foolish friend
Today
Living in another world
Talk Talk
Life is what you make it