J'veux du soleil (rien que du soleil)

Εκεί στα 1987, οι Φράγκοι ήσαντε σε αναβρασμό. Η πολυπολιτισμική τους κουλτούρα κόχλαζε. Η πλατεία στην είσοδο του Beaubourg είχε καταντήσει ο καθρέφτης (σόρυ Μ) της μουσικής επανάστασης που ξεκινούσε από την αρχή της δεκαετίας σχεδόν.
Είπα Beaubourg και δεν εξήγησα ε; Είναι η αργκό ονομασία του Centre Culturel Georges Pompidou, ενός πραγματικού νησιού στο κέντρο του Παρισιού, όπου συναντιώνται όλες οι κουλτούρες, τέχνες, μουσικές, ζωγραφικές και άλλα τέτοια. Εκεί που λέτε έπαιζαν και κάτι περίεργοι τύποι, ντυμένοι με κουστούμια micado και belle epoque, με κιθάρες, τούμπα και ακορντεόν. Κι έπαιζαν μια περίεργη μουσική, κράμα punk, rai, και gipsy, το όλο περιχυμμένο με σάλτσα musette των παρισινών faubourgs.
Κολλητοί με τους Mano Negra, οι Πράσινες Νέγρες (Negresses Vertes) αντάλλασαν μουσικούς, παρότι το στυλ τους δεν ήταν ακριβώς το ίδιο. Ήταν όμως η τρέλλα τους κοινή.
Αρχηγός τους ήταν ο Helno Rota de Lorcqua (κόψε όνομα και βγάλε συμπέρασμα δηλαδή) που όμως μας άφησε χρόνους το 1993. Από τότε το γκρουπάκι ψιλο-διαλύθηκε κι όσοι απέμειναν το γύρισαν στην lounge. Μπλιαχ δηλαδή.

Λατρεύω τις Negresses Vertes των πρώτων χρόνων. Για μένα ήταν και είναι το φάρμακο για το νταούνιασμα. Γι αυτό και θέλω αυτή την ανάρτηση να την αφιερώσω στην Αννούλα που πολύ κάτω την βλέπω τελευταία και δεν με αρέσει καθόλου.

Πάρτε παρακάτω ένα δείγμα.
Στο τέλος έβαλα κι ένα μικρό remix, απόσπασμα από κάτι που παλεύω εδώ και καιρό και που μάλλον δεν θα καταφέρω να τελειώσω.
Χου κέαρς;
Καλή μας ακρόαση

Zombi la Mouche

La Gadoue (με την Jane Birkin)
Leila
La cucaracha
Face a la mer
Les megots
I love Paris
Si je m'en vais
J'veux du soleil
La France a ses Dimanches
Voila l'ete
Sous le soleil de Bodega
Zombi la Mouche (remix)