Callin' Elvis

Μαζωμένοι το 1977 οι Dire Straits δεν είναι ούτε Σουλτάνοι ούτε swing.

Για πολύ καιρό πεινούσαν κανονικά, μιας και κανείς δεν τους έδινε σημασία. Άλλωστε η εποχή ανήκε στο punk κίνημα. Εξ ου και το όνομά τους (στενόκωλα ή στριμόκωλα σε ελεύθερη μετάφραση).
Μέχρι που μια ωραία μέρα πήγαν με το ντέμο του sultans of swing ανά χείρας σ' έναν γνωστό ντι-τζει, τον Κάρλο τον Gillet, που εκείνη την εποχή είχε δική του εκπομπή στο BBC ράδιο της Λόντρας. Ε, αυτό ήταν! Ο Κάρλος άρχισε να παίζει το τραγουδάκι στο σόου του και τα παληκαράκια μας υπέγραψαν (δυο μήνες μετά) το πρώτο τους συμβόλαιο.
Ο πρώτος τους δίσκος (ο καλυτερότερος για μένα) στην αρχή πάτωνε κανονικά, αφού κανείς δεν τολμούσε να τον προμοτάρει. Αυτοί όμως δεν το έβαλαν κάτω. Κι ο αγώνας τους (τότε) δικαιώθηκε. Ανοίγοντας τις συναυλίες των Ομιλουσών Κεφαλών (Talking Heads), τους πρόσεξαν οι διάφοροι αμερικάνοι παραγωγοί κι άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα τσαρτς. Η συνέχεια είναι γνωστή.


Το γκρουπάκι ηγεμονήθηκε από τον Μάρκο τον Knopfler, έναν σπουδαίο κιθαρίστα, πιστό και καλό μαθητή του JJ του Cale, πράγμα που ο Μάρκος όχι μόνο δεν αρνείται αλλά διαλαλάει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί.
Το rock που παίζουν είναι απροσδιόριστο. Στην αρχή βασίστηκε στην απίστευτη ικανότητα του Μάρκου να κάνει την κιθάρα να κελαηδάει, μετά έχωσαν και πολλά πλήκτρα, μετά το γύρισαν στην post industrial funk, παράλληλα έφτιαχναν μπαλλάντες, έπαιξαν και λίγο steel blues και γενικά ένας αχταρμάς. Αλλά ωραίος αχταρμάς. Μελωδικός. Λίγο τακτοποιημένος για τα γούστα μου, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρων.
Στα 1995 ο Μάρκος διάλυσε το γκρουπάκι, μιας και η μεγαλομανία του δεν άντεχε τη μοιρασιά ιφ γιου νόου γουάτ αι μιν. Το έριξε λοιπόν στα σάουντρακς με σχετική επιτυχία. Από τότε μέχρι και σήμερα, ξαναμαζεύει μερικούς παλιούς αλλά και νέους της μπάντας και κάνουν μερικά live κυρίως για αρπαχτές αλλά και για φιλανθρωπικούς (chic) σκοπούς.
Πάντως οι ζωντανές τους εμφανίσεις ήταν πολύ καλές, τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του '80.
Καταθέτω τη μαρτυρία μου, για ένα φανταστικό show στην Ζυρίχη το 1983 και μία ωρίτσα από τα τραγούδια τους που εγώ προτιμώ.

Καλή σας ακρόασις

Six blade knife
In the gallery
Once upon a time in the west
Wild west end
Lions
Telegraph road

Tunnel of love

Walk of life
Down to the waterline
Lady writer
Sultans of swing
Industrial disease
Callin' Elvis
Money for nothing