Το εστιατόριο της Αλίκης (προ-ανάρτηση)

Σήμερα θα σας πω μια ιστορία.
Αληθινή ιστορία.
Στα 1965, στο Great Barrington της Μασασούσετς, ζούσε μια Αλίκη με τον άντρα της. Είχαν αγοράσει μια παλιά εκκλησία και την είχαν μετατρέψει σε σπίτι. Κοντά στην εκκλησία είχαν ανοίξει ένα εστιατόριο, όπου έκαναν και τα δείπνα την ημέρα των Ευχαριστιών.
Το εστιατόριο δεν το έλεγαν "Εστιατόριο της Αλίκης", αλλά "Back Room Rest".
Το 1965 που λέτε, ανήμερα των Ευχαριστιών, δυο πιτσιρικάδες, ο Arlo και ο Richard, επισκέφτηκαν την Αλίκη και τον άντρα της. Φεύγοντας, προσφέρθηκαν να κουβαλήσουν με το φορτηγάκι τους μερικά από τα σκουπίδια του εστιατορίου.
Επειδή όμως η δημόσια χωματερή ήταν κλειστή, στον δρόμο τους είδαν ένα μέρος όπου υπήρχαν κι άλλα σκουπίδια κι έτσι άφησαν εκεί και τα δικά τους.
Την άλλη μέρα ο σερίφης της κομητείας τους συνέλαβε και, δύο μέρες μετά καταδικάστηκαν για littering (κάτι σαν το δικό μας "παράνομη απόθεση υλικών σε δημόσιο χώρο") από έναν τυφλό δικαστή.
Το ωραίο της ιστορίας ήταν πως καταδικάστηκαν με βάση αναλυτικές φωτογραφίες που επιδείχτηκαν στον τυφλό δικαστή, φωτογραφίες με σημειώσεις, κύκλους με κόκκινο μολύβι και υπογραμμίσεις.
Τελικά, για να μην σας τα πολυλογώ, καταδικάστηκαν σε 50 δολάρια πρόστιμο και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Λίγο καιρό μετά, ο πιτσιρικάς ο Arlo κλήθηκε από το στρατολογικό γραφείο για να ερωτηθεί αν ήθελε να πάει στο Βιετνάμ. Επειδή όμως είχε καταδικαστεί, τον έβαλαν να κάτσει σε πάγκο προτεραιότητας, όπου (για όσους γνωρίζουν) θα έπεφταν οι ανάλογοι εκβιασμοί. Ο Arlo όμως δεν μάσησε και στην ερώτησή τους απάντησε : "Κάθομαι εδώ, στον πάγκο W γιατί θέλετε να μάθετε αν είμαι αρκετά ηθικός να καταταγώ, να κάψω γυναίκες, παιδιά σπίτια και χωριά τη στιγμή που είμαι ένας μολυντής μιας πόλης;"

Όπως θα καταλάβατε, ο πιτσιρικάς ήταν ο Arlo Guthrie, ο μεγάλος αυτός αμερικάνος folk τροβαδούρος, ο γιος του τρισμέγιστου Woody. Την αληθινή αυτή ιστορία την έκανε τραγούδι και την μοιράστηκε μ'όλο τον κόσμο σαν διαμαρτυρία για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και, αργότερα, σαν χλευασμό για την πολιτική του Reagan.
Το τραγούδι, ένα σιγανό ρυθμικό blues διανθισμένο με σπαρταριστές ατάκες, ξεκινά με την εξιστόρηση του αληθινού γεγονότος και καταλήγει να προτρέπει τους ακροατές να αντισταθούν στη στρατολόγηση και να παλέψουν για να σταματήσουν τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Στις 19 Αυγούστου 1969, λίγες δηλαδή μέρες μετά την εμφάνιση του Arlo στο Woodstock, βγήκε και η ταινία Alice's restaurant, του Arthur Penn, στην οποία ο Arlo παίζει τον εαυτό του.

Για την σημειολογία, να πούμε πως ο πλήρης τίτλος του τραγουδιού (ακούστε το όλο κι ας διαρκεί 18,5 λεπτά) είναι Alice's restaurant massacree.
Arlo Guthrie θα παίξουμε λίαν συντόμως.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA