Thrasher

Κρύβονταν πίσω από τις σανόμπαλλες
έσπερναν στην πανσέληνο
έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για κάτι νέο
Το φως της μέρας ήταν όμως πάνω τους
μπορούσαν να δουν τα σπουργίτια να έρχονται
και το νερό έλαμψε σαν τα διαμάντια στη δροσιά

Κι εγώ μόλις που είχα σηκωθεί
να φύγω πριν να φέξει
προσπαθώντας να σώσω ώρες στον ήλιο
όταν είδα τα σπουργίτια να έρχονται
ένιωσα τη μέρα μου μόλις να ξεκινά

Εκεί που κατεβαίνει γλιστρώντας ο αητός
υπάρχει η κοίτη του αρχαίου ποταμού
στον άχρονο λαιμό των αλλαγών
όπου ξενυχτά η αγρύπνια
Έψαξα τους συντρόφους μου
χαμένοι σε κρυστάλλινα φαράγγια
όπου η σκουριασμένη λεπίδα της επιστήμης
προσκρούει στη μαργαριταρένια πύλη

τότε κατάλαβα πως είδα ότι είχα να δω
έκαψα την πιστωτική μου κάρτα για πετρέλαιο
εκεί έξω, όπου το πάτωμα γίνεται άμμος
μ'ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή
για τη γη της αλήθειας
πως έχασα τους φίλους ακόμα δεν το κατάλαβα

είχαν την καλύτερη επιλογή
δηλητηρίαζαν με προστασία
δεν χρειαζόνταν τίποτα πια
δεν είχαν τίποτα πια να βρουν
χάθηκαν στους ορεινούς όγκους
ή μεταλλάχτηκαν σε παγκάκια εξαφανισμένων πάρκων
και περίμεναν, περίμεναν

κι εγώ βαρέθηκα και τους παράτησα εκεί
πολύ βαριοί για μένα
καλύτερα στον δρόμο χωρίς τέτοιο φορτίο
και να θυμάμαι όταν ήμουν μικρός
βλέποντας τη τηλεόραση της μαμάς


Εκεί που κατεβαίνει γλιστρώντας ο γύπας
καίει η άσφαλτος
ανάμεσα σε βιβλιοθήκες και μουσεία
γαλαξίες και αστέρια
στα ανεμοδαρμένα δωμάτια της φιλίας
μέχρι το καρφιτσωμένο στο πέτο τριαντάφυλλο
και το ξενοδοχείο των χαμένων συντρόφων
να περιμένει με τα μπαρ και τις πισίνες του

δεν σταματώ εδώ όμως
έχω τον δικό μου δρόμο να τραβήξω
κι όταν τα σπουργίτια έφτασαν
κι εγώ κολλημένος στον ήλιο σαν λαμπερός δεινόσαυρος
κατάλαβα πως ήρθε ο χρόνος
να μου δώσει ότι είναι δικό μου.

Για την αντιγραφή