Από σπόντα (que voy a hacer...)

Έψαχνα να βρω μουσική επένδυσις για την Τίτσερ κι έπεσα πάνω στο αρχείο του Μανώλη του Chao.
Ε δεν ήθελα και πολύ.
Ο Μανώλης είναι για μένα ό,τι είναι ο Ρουβάς για τις ρουβίτσες : Μεγάλος έρωτας.
Τον θυμάμαι από τότε που χτυπιόταν με τους Mano Negra σε κάτι παρακμιακά μπαράκια στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Ήταν η αιτία που μου κάθησε να μάθω ισπανικά. Τελικά δεν έμαθα. Αλλά ας είναι καλά η Μυρτώ που μου μεταφράζει που και που (ναι για σένα λέω ρε! Άσε την περιήγηση της μπλογκόσφαιρας και στρώσου στο λαβόρο!)

Για όσους γουστάρετε τον Μανώλη, εδώ σας έχω μία μικρή γεύση.
Εγώ το αφιερώνω στο Ελλάκι με μία φράση :
Il est minuit a Tokyo, il est cinq heures au Mali quelle heure est-il au Paradis?

manu chao.mp3