Για μερακλήδες (ntalika's blues)

Σήμερα η ανάρτηση αλλά και το μουσίκωμα είναι για μερακλήδες. Τα blues τα είχα ανέκαθεν συνδέσει με την δουλεία, τον πόνο μιας φυλής, βάσανα και δάκρυα. Ίσως γιατί από νωρίς κάποιος φρόντισε να μου εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος. Blues = νοσταλγία. Μιας πατρίδας, ενός τόπου. Κακώς μερικοί επιμένουν πως τα δικά μας ρεμπέτικα στο σύνολό τους αντιστοιχούν στα νέγρικα blues. Καμία σχέση. Άλλο ξεριζωμένος και δούλος κι άλλο ξεριζωμένος σκέτο. Απλά.
Μερικά ίσως. Όχι όλα.

Τα blues που προτιμώ είναι τα mississippi blues. Όχι πως τα υποδέλοιπα υστερούν, αλλά όταν μπορείς να φας κεμπάπ από τούρκο και πίτσα από ιταλό ποιός ο λόγος να τα φας σε κεμπαπάδικο ή πιτσαρία με έλληνα μάγειρα; Και τα blues του Μισσισιππή είναι κάτι τέτοιο. Μου αρέσουν κι άλλοι bluesmen, αλλά αυτοί οι ταλαιπωρημένοι νέγροι της Νέας Ορλεάνης και, γενικά, του δέλτα του ποταμού δεν τραγουδάνε απλά. Ξερνάνε τ'άντερά τους. Κι εμένα μου αρέσουν τέτοιου είδους ξερατά. Είμαι βιτσιόζος, μη το ψάχνετε. Λατρεύω τον Alexis Korner, αλλά προτιμώ να ακούω τον θεόμουρλο Palmer McAbee να μιμείται την ατμομηχανή με τη φυσαρμόνικά του (Railroad Piece). Κουέστιον οφ όπτικαλ βιού κι έτσι.

Σήμερα σας έχω κάτι πολύ σπέσιαλ. Όπως ξέρετε κυκλοφορούν πολλοί συλλέκτες μουσικής στο κουρμπέτι. Ε λοιπόν, ότι ήταν ο Ιόλας και ο McAteer για τα έργα τέχνης, ήταν ο Johnny Parth για τα blues. Ο Γιαννάκης λοιπόν, φανατικός των Mississippi blues, έφτιασε μια δισκογραφική εταιρεία, την Documents Records στην Αυστρία. Η εταιρεία του, έπειτα από τρελλά ζόρια, κατόρθωσε και συγκέντρωσε ένα μοναδικό αρχείο. Όχι μόνο blues, αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι έδωσε ρέστα. Κατόρθωσε το λεπόν και βρήκε σπανιότατες εκτελέσεις που δεν κυκλοφορούν πουθενά. Αυτό που σας χαρίζω σήμερα είναι 69 (δεν θέλω σχόλια για τον αριθμό, μας παρακολουθεί κι η Νανά μου) λεπτά mississippi blues κι όχι όποια κι όποια.
Μιλάμε για ηχογραφήσεις από το 1927 έως το 1943. Μιλάμε για σκόρπιους τροβαδούρους, για τραγουδιάρες "κλασσικών" blues, για τον Muddy τον Waters πριν ακόμα βραχνιάσει η φωνή του, για τον Τομμυ τον Johnson που ένα του τραγούδι έκανε τους Canned Heat να βαφτιστούν Canned Heat και άλλα τέτοια όμορφα.
Μην ψάξετε για ηλεκτρικά όργανα αδέλφια. Βολευτείτε με κιθαρόνια, φυσαρμόνικες και τέτοια χαλάρά.
Συμβουλή του νταλικιέρη : νταουνλοντιάστε το μουσίκωμα αύτανδρο και μη δώσετε σημασία στα σκρατσαρίσματα. Είναι όλα μεταφορά από 78άρια δισκάκια, γραμμόφωνα κι 'ετσι.
Συμβουλή σερβιρίσματος : όσοι από σας αντέχετε το μπέρμπον, βάλτε μια γερή δόση από δαύτο, κλείστε φώτα, κινητά και μάτια και βάλτε το να παίξει. Εγώ μαζί σας θα είμαι να σπάω αρχίδια.

Άντε, keep the music rollin' on...

Charley Patton - Mississippi Boweavil blues
Blind Lemon Jefferson - See that my grave is kept clean
Son House - Preachin' the blues
Memphis Jug Band - K.C. Moan
Skip James - Hard time killin' floor blues
Washington Phillips - Denomination blues
Blind Willie McTell - Travellin' blues
Palmer McAbee - Railroad piece
Texas Alexander & Lonnie Johnson - Levee camp moan blues
Mississippi John Hurt - Louis Collins
Leroy Carr & Scrapper Blackwell - Midnight hour blues
Tommy Johnson - Canned Heat blues
Memphis Minnie & Kansas Joe - Crazy cryin' blues
Montana Taylor - Indiana avenue stomp
Ma Rainey - Deep moaning blues
Charlie Spand & Blind Blake - Hastings St
Muddy Waters - Country blues
Jimmy Yancey - At the window
Sonny boy Williamson - New early in the morning
Mississippi Sheiks - The new stop and listen blues
Sleepy John Estes & Hammie Nixon - Floating bridge
Jesse James - Lonesome day blues
Oscar Woods & Jimmie Davis - Saturday night stroll