Μια βόλτα στον λιγοστό ήλιο που είχαμε να δούμε μέρες τώρα.
Πολλές σκέψεις που ανακατεύονται με το κρύο και δεν παράγουν αποφάσεις.
Κάθομαι εδώ, σαν ποντικός, σ'αυτή τη γωνιά του κόσμου χωρίς να ξέρω τη συνέχεια των χρωμάτων. Μπορούμε λοιπόν να φύγουμε. Άρα η τύχη υπάρχει. Εκτός από ανίατη ασθένεια ή συνεχή πόνο, μην αυτοκτονείτε. Δεν θα ήταν παρά ένα ακόμα λάθος ανάμεσα στα άλλα.
Μην ενοχλείτε τους ανθρώπους με τις ιδέες σας, τα προγράμματά σας, την κοινωνική σας παρενόχληση. Θέλουν μόνο να ζήσουν, οι άνθρωποι, να ζήσουν όσο χρόνο τους αναλογεί και να αναπαράξουν τη ζωή για να νιώσουν πως ζουν ή πως ξαναζούν. Να ζήσουν όσο περισσότερο μπορέσουν, ακόμα και να επιβιώσουν. Αφήστε τους στις υποθέσεις τους, στις χαρές τους, στα προβλήματά τους. Είναι κουρασμένοι, μπλοκαρισμένοι, ηλίθια στρεσαρισμένοι, αλλά ευγενικοί, απροστάτευτοι και άφραγκοι.
Εγκληματίες; Φυσικά. Αλλά ο μεγαλύτερος εγκληματίας είναι και θα είναι ένα λυπημένο παιδί.
Οι άνθρωποι βαριούνται, σπρώχνονται, αδιαφορούν, ψεύδονται, κλέβουν, αναλώνονται ;
Ναι, αλλά τα διαλείμματα στα σχολεία αφήνουν κι ακούγονται οι φωνές των πουλιών. Τα αεροπλάνα περνούν από ψηλά μέσα στον άσπρο τους καπνό, οι εικόνες παρελαύνουν στην οθόνη, οι συζητήσεις γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Το διάλειμμα όμως διατηρεί την ιερή σιωπή του.
Η κόλαση είναι παντού, το πουργκατόριο είναι κι αυτό ένας παράδεισος. Κάποιος πεθαίνει εδώ, κάποιος έχει οργασμό εκεί. Μια ερώτηση τίθεται, μια απάντηση δημιουργείται. Δεξιά ένα αδιέξοδο, αριστερά μια λεωφόρος. Μια θύελλα από νευρώσεις, ένα παρτέρι με τριαντάφυλλα. Απαίσιοι εφιάλτες και υπέροχα όνειρα. Μια ηλίθια δουλειά, πετυχημένες διακοπές. Και το αντίθετο. Μια καταστροφή, μια γιορτή. Μια κηδεία, ένα γκουρμέ εστιατόριο.
Κάθομαι σ'ένα παγκάκι και σε ξανασκέφτομαι.
Τι συνέβη; Ιστορίες, θολούρα. Ιστιοπλοοία και κολύμπι. Και συνεχίζει. Προβλήματα στα μπράτσα, στα πόδια, στην αναπνοή. Αυτό το περιστέρι με τα στρογγυλά μάτια ζει στον κόσμο του. Οι ελιές μεγαλώνουν στον δικό τους. Μια ξανθιά προχωράει ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα μιλώντας στο κινητό της.
Υπάρχουν αγάπες για σώσιμο.
Πολλές σκέψεις που ανακατεύονται με το κρύο και δεν παράγουν αποφάσεις.
Κάθομαι εδώ, σαν ποντικός, σ'αυτή τη γωνιά του κόσμου χωρίς να ξέρω τη συνέχεια των χρωμάτων. Μπορούμε λοιπόν να φύγουμε. Άρα η τύχη υπάρχει. Εκτός από ανίατη ασθένεια ή συνεχή πόνο, μην αυτοκτονείτε. Δεν θα ήταν παρά ένα ακόμα λάθος ανάμεσα στα άλλα.
Μην ενοχλείτε τους ανθρώπους με τις ιδέες σας, τα προγράμματά σας, την κοινωνική σας παρενόχληση. Θέλουν μόνο να ζήσουν, οι άνθρωποι, να ζήσουν όσο χρόνο τους αναλογεί και να αναπαράξουν τη ζωή για να νιώσουν πως ζουν ή πως ξαναζούν. Να ζήσουν όσο περισσότερο μπορέσουν, ακόμα και να επιβιώσουν. Αφήστε τους στις υποθέσεις τους, στις χαρές τους, στα προβλήματά τους. Είναι κουρασμένοι, μπλοκαρισμένοι, ηλίθια στρεσαρισμένοι, αλλά ευγενικοί, απροστάτευτοι και άφραγκοι.
Εγκληματίες; Φυσικά. Αλλά ο μεγαλύτερος εγκληματίας είναι και θα είναι ένα λυπημένο παιδί.
Οι άνθρωποι βαριούνται, σπρώχνονται, αδιαφορούν, ψεύδονται, κλέβουν, αναλώνονται ;
Ναι, αλλά τα διαλείμματα στα σχολεία αφήνουν κι ακούγονται οι φωνές των πουλιών. Τα αεροπλάνα περνούν από ψηλά μέσα στον άσπρο τους καπνό, οι εικόνες παρελαύνουν στην οθόνη, οι συζητήσεις γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Το διάλειμμα όμως διατηρεί την ιερή σιωπή του.
Η κόλαση είναι παντού, το πουργκατόριο είναι κι αυτό ένας παράδεισος. Κάποιος πεθαίνει εδώ, κάποιος έχει οργασμό εκεί. Μια ερώτηση τίθεται, μια απάντηση δημιουργείται. Δεξιά ένα αδιέξοδο, αριστερά μια λεωφόρος. Μια θύελλα από νευρώσεις, ένα παρτέρι με τριαντάφυλλα. Απαίσιοι εφιάλτες και υπέροχα όνειρα. Μια ηλίθια δουλειά, πετυχημένες διακοπές. Και το αντίθετο. Μια καταστροφή, μια γιορτή. Μια κηδεία, ένα γκουρμέ εστιατόριο.
Κάθομαι σ'ένα παγκάκι και σε ξανασκέφτομαι.
Τι συνέβη; Ιστορίες, θολούρα. Ιστιοπλοοία και κολύμπι. Και συνεχίζει. Προβλήματα στα μπράτσα, στα πόδια, στην αναπνοή. Αυτό το περιστέρι με τα στρογγυλά μάτια ζει στον κόσμο του. Οι ελιές μεγαλώνουν στον δικό τους. Μια ξανθιά προχωράει ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα μιλώντας στο κινητό της.
Υπάρχουν αγάπες για σώσιμο.
2 σχόλια:
Υπάρχουν αγάπες για σώσιμο, ή μας σώζουν οι αγάπες?
Καλημέρα μικροαστούλη....
Σματςςςςςςςςςςςςςςςς
Καλημέρα τίτσερ,
άπαιχτο το βίντεο!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Δημοσίευση σχολίου