Ο ΣΕΒ, το ΠΑΣΟΚ και η "βουλιμία" για εξουσία

Τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα!!
Όλοι μίλησαν τις τελευταίες μέρες, όλοι έκλαψαν, όλοι λυπήθηκαν για τον εκ προθέσεως δολοφονημένο Αλέξανδρο, ποιος έμενε να τοποθετηθεί; Ο αρχηγός των αρχηγών, ο ηγέτης των πλουτοκρατών, ο επαναστάτης του κεφαλαίου, ο Άρης Δασκαλόπουλος.
Το κεφάλαιο, λουφαγμένο πίσω από τους πολυτελείς του τοίχους δεν κοιμόταν. Σχεδίαζε, ζύγιζε και συνέκρινε περιμενοντας την κατάλληλη στιγμή.
Κι όταν μπλε και πράσινοι νεο-φιλελεύθεροι εραστές της εξουσίας (συνεπικουρούμενοι από τα κόκκινα δογματικά προβατάκια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού) τα βρήκαν στο ζύγι, βγήκε και ο επαναστάτης των εργοστασίων να κάνει την πολιτική του παρέμβαση.
Και τι μας είπε ο comandante;
Ότι - λέει- κανείς δεν μπορεί να αυτοεξαιρεθεί από τη συλλογική ευθύνη που φέρουμε για το απαξιωμένο σύστημα, το οποίο οι νέοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να πετροβολήσουν. Ούτε καν ο ίδιος. Τώρα το θυμήθηκε το απαξιωμένο σύστημα. Κι αυτός και και οι κουβαλητές του, μπλε και πράσινοι. Και προσπαθούν, πουλώντας τζάμπα αυτοκριτική εκ του ασφαλούς, όχι μόνο να αυτοπροβληθούν αλλά και ν'αναζητήσουν συνενόχους για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει διαχρονικά, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Έτσι, για την απαξίωση, για την ευτελισμένη αξιοπρέπεια των εργαζομένων και συνταξιούχων, για την καταστροφή των ονείρων της νέας γενιάς, για τη δημιουργία στρατιών ανέργων και υπο-εργαζομένων (των 700 ευρώ), για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την άνευ όρων παράδοση κάθε αξίας και ηθικής στον βωμό του κέρδους δεν φταίει μόνο αυτός και οι πρασινο-μπλε οσφυοκάμπτες του, αλλά όλοι μας, με μια ευθύνη που βαπτίζεται συλλογική για να εισχωρήσει στη λογική της εξίσωσης : οι αγώνες των νέων, τον πολιτών, όλων όσοι αντιστέκονται ενάντια στη λαίλαπα της με το ζόρι φιλελευθεροποίησης ενέχουν ευθύνη, ευθύνη ίση μ'αυτή των πολιτικο-επιχειρηματικών κατεστημένων, ίση μ'αυτή των τοκογλύφων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ίση μ'αυτή του κάθε λογής πολιτικάντη που, είτε φορώντας το σακάκι του μεταρρυθμιστή είτε το ζιβάγκο του νεο-σοσιαλιστή ασέλγησε και ασελγεί πάνω στο κουφάρι του τόπου μας.
Τι άλλο μας είπε ο όψιμα αυτοκριτικός πρόεδρος του ΣΕΒ;
Σήμερα λέει έχουμε ανάγκη από μια ενιαία βούληση, ικανή να προχωρήσει επιτέλους ένα μακρόπνοο πρόγραμμα απαραίτητων αλλαγών στη λειτουργία των θεσμών, στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση και στην αναπτυξιακή δομή. Ακούσατε εσείς κανά ΠΑΣΟΚ να βγαίνει να σχολιάζει; Και δεν ντρέπεται κανείς. Ούτε αυτός αλλ'ούτε κι οι όψιμοι πράσινοι "επαναστάτες ποπολάροι". Ενιαία βούληση ποίων; Αυτών που επί 35 χρόνια κλώτσησαν κάθε ευκαιρία για μια ρημαδο-ανάπτυξη του τόπου μας; Αυτών που καπηλεύτηκαν ότι αριστερό σύνθημα μπόρεσαν για να αρπάξουν την εξουσία και να τη νέμονται με άθλιο νεποτισμό; Αυτών που πάτησαν πάνω στη δίψα του λαού ν'απαλλαγεί από τους πράσινους άρπαγες κι εγκατέστησαν ένα νέο φασιστικό και κατασταλτικό παρακράτος; Αυτών που κανάκεψαν το παπαδαριό και του επέτρεψαν (διαχρονικά) να μεταλλαχθεί σ'ένα από τα ισχυρότερα real estate της Ευρώπης; Αυτών που καταλήστεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τον μόχθο του εργαζόμενου; Ποιον κοροιδεύουν; Τώρα που η φωτιά έφτασε έξω απ τις αυλές τους θυμήθηκαν την ενιαία βούληση και τις μακρόπνοες αλλαγές; Ή μήπως νομίζουν πως δεν ξέρουμε ποιες ακριβώς αλλαγές ευαγγελίζονται; Ας ξεκινήσει πρώτος ο πρόεδρος του ΣΕΒ τις απαραίτητες αλλαγές κι ας καταργήσει την ημιαπασχόληση στα εργοστάσιά του. Ας ξεκινήσει πρώτος τις αλλαγές ο Γιωργάκης κι ας απαντήσει αν είναι υπέρ ή κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ας προχωρήσει σε τομές ο Κωστάκης κι ας διώξει όλους τους υπουργούς του που έβαλαν την κουτάλα στο μέλι και φούσκωσαν τους off shore λογαριασμούς τους. Αυτό είναι αυτοκριτική εν τοις πράγμασι. Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Και τέτοιες έχουν πολλές όλοι τους.

Και φτάνουμε και στο καλύτερο....
Το ξέραμε ήδη, έχουν φροντίσει όλα τα ΜΜΕ να μας το δώσουν να το καταλάβουμε, ήρθε η ώρα του Γιωργάκη. Το σύστημα κατάλαβε πως ο Κωστάκης όσο και να θέλει δεν μπορεί ν'ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του, τόσο προσωπικά όσο (κυρίως) στελεχιακά. Άρα, πρέπει να πάει σπίτι του και να βλέπει τα dvd του με την ησυχία του, χωρίς να χρειάζεται να περνάει δυο-τρεις ωρίτσες την ημέρα στο Μαξίμου παίζοντας τον πρωθυπουργό.
Επειδή όμως θα ήταν πολύ χοντροκομμένο να βγούμε να το πούμε έτσι φόρα-παρτίδα, ο καπετάν Δασκαλόπουλος το έριξε "ευρωπαικά". Τον τελευταίο καιρό λέει καταδείχτηκε η ανυπαρξία του κράτους και η χρεωκοπία των θεσμών. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι συνθήκες επιβάλλουν και ο τόπος χρειάζεται μια ισχυρή αξιόπιστη και σύγχρονη διακυβέρνηση. Όχι δηλαδή πως αυτή που έχουμε δεν είναι ισχυρή αξιόπιστη και σύγχρονη, αλλά, να βρε αδελφέ, κομματάκι παραπάνω. κι αν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με μόνη την ΝΔ, ε, ας γίνει μια προσπάθεια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Αν οι νεόκοποι επαναστάτες πασόκοι ήθελαν μια απόδειξη για το πως τους προσδιορίζει πολιτικά το κεφάλαιο, ορίστε, όλη δική τους. Κι έχει μεγάλη σημασία το γεγονός πως μια τέτοια δήλωση προέρχεται από τον πρόεδρο του ΣΕΒ. Θυμηθείτε και τις δηλώσεις της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, όταν ο Γιωργάκης έσπευσε να τους συναντήσει μην τυχόν και υστερήσει σε οσφυοκαμψία απέναντι στον Κωστάκη. Ακούσατε, διαβάσατε εσείς καμία πολιτική αντίδραση από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Βγήκε κάποιος ευθαρσώς να απαντήσει ευθεία πολιτικά σ'αυτήν την (εξόχως προσβλητική) διατύπωση του προέδρου του ΣΕΒ; Γιατί εγώ το μόνο που άκουσα είναι η πρόταση σημαίνοντος στελέχους του ΠΑΣΟΚ για υπουργό Οικονομικών κοινής συναίνεσης. Α! ναι! Και την Μαριλίζα που ψέλλιζε κάτι επαναστατικά και θύμιζε bourgeoise εν μέσω λιμενεργατών. Και ούτε θα διαβάσετε. Κι αν διαβάσετε δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά προπέτασμα καπνού. Ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις παράγουν νομοτελειακά ίδια πολιτικά συμπεράσματα. Η τακτική της εξαπάτησης είναι κοινή και στα δύο μεγάλα κόμματα. Είχε δίκιο ο Αντώναρος όταν έκανε λόγο χθες για βουλιμία για εξουσία. Μόνο που την χάρισε στους πασόκους, λησμονώντας πως η ίδια αυτή βουλιμία έφερε κι αυτούς στην εξουσία με τα καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα και που πετροβολεί η νέα γενιά.

Δόθηκαν πολλές ευκαιρίες στο ΠΑΣΟΚ για αυτοκριτική αλλά και για αλλαγή γραμμής. Υπήρξαν πολλές ευκαιρίες για την αξιωματική αντιπολίτευση για να αφήσει τους ηγεμονισμούς την φιλελεύθερη θεματολογία και την ατέρμονη λογική της αυτοδυναμίας. Τις κλώτσησε όλες ρίχνοντας την ευθύνη στην αριστερά, την στιγμή που έχανε την επαφή του με το λαικό κίνημα. Όσο το παιχνίδι της αυτοδυναμίας παιζόταν αμφίρροπο, το ΠΑΣΟΚ έχανε ολοένα και περισσότερα κομμάτια του (οιονεί) αριστερού του προφίλ. Τώρα που οι μεγαλοεργολάβοι το αβαντάρουν, μοιάζει με γυναίκα που κάνει νάζια. Έχει επιδωθεί σε μία χαλαρή επαναστατική γυμναστική με σκοπό την άγρα όσων περισσότερων ψήφων μπορεί από δεξιά κι αριστερά, ενώ, ταυτόχρονα, διαδηλώνει εμμέσως πλην σαφώς την υποστήριξή του στο σύστημα. Με τα ίδια πρόσωπα του αμαρτωλού παρελθόντος αποδεικνύει (μια ακόμα φορά) την μετεξέλιξή του σε καθαρά αστικό φιλελεύθερο κόμμα εξουσίας. Προδίδει έτσι τους χιλιάδες υποστηρικτές του που, καθηλωμένοι από την ανέχεια (όπως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού), έφτασαν στο σημείο να προσδοκούν μια θεσούλα στο δημόσιο, τρέφοντας έτσι σύνδρομα πελατιακής λογικής στην πολιτική.
Το ΠΑΣΟΚ δεν διδάχτηκε ούτε από την τωρινή εξέγερση της νεολαίας, όπως δεν διδάχτηκε από τις εξεγέρσεις για το άρθρο 16. Τότε υποχώρησε άτακτα κάτω από την κατακραυγή. Σήμερα ζει στη νιρβάνα της πιθανής αυτοδυναμίας του. Τότε όμως αλλά και τώρα το συμπέρασμα είναι το ίδιο : ο λαός δεν έχει κάτι να περιμένει από τέτοιες πολιτικές.
Όσον αφορά τα δογματικά συντροφάκια μας, θα επανέλθουμε
Το υπέροχο φωτογραφικό τρυκ είναι της Ακανόνιστης φιλενάδας μου.
Τα σκίτσα είναι του Γιάννη Καλαιτζή από την Ελευθεροτυπία.