Σκέφτομαι, γράφω, στέλνω και εκδίδομαι (τζάμπα)

Μια φίλη μου έστειλε χθες ένα link από έναν blogger.
Επειδή φαίνεται πως είτε οι πραγματικοί συγγραφείς εκλείπουν είτε πολλαπλασιάζονται οι συγγραφικές ανησυχίες των χρηστών της μπλογκόσφαιρας, ο συγκεκριμένος blogger αποφάσισε, σε συνεργασία με γνωστό εκδοτικό οίκο, να μαζέψει ιστορίες χρηστών και να τις εκδώσει σε βιβλίο.
Την άποψή μου για την ελληνική λογοτεχνία (στην πλειοψηφία της έτσι;) την ξέρετε. Δεν θα μπορούσα λοιπόν παρά να σας αποθαρρύνω από το τόλμημα. Παραταύτα, επειδή κάθε προσπάθεια καλό είναι να κοινοποιείται, για όσους ενδιαφέρονται, απευθυνθείτε εκεί

Εγώ πάλι, απευθύνομαι εδώ και ξερνάω την άποψή μου.Την επιείκειά σας παρακαλώ.

Βαρέθηκα να μου τα ζαλίζουν με την ρεαλιστική, φυσική, σοσιαλιστική, ρεαλιστο-σοσιαλιστική. εθνικο-σοσιαλιστική, προοδευτική, δημοκρατική, προλεταριακή, άρεια, χριστιανική, ανθρωπιστική, ποιητικο-ανθρωπιστική, φουτουριστική, υπερεαλιστική, υπαρξιακή, στρατευμένη, τριτοκοσμική, ρατσιστική, αντιρατσιστική, νομαρχιακή, ιστορική, πορνογραφική, ταξιδιωτική, επιστημονική, φεμινιστική, χολυγουντιανή, κωλάδικη, γκέυ, προσκοπική και άλλη λογοτεχνία. Τώρα πάμε και στην μπογκοσφαιρική.
Όλα είναι Κοινωνία. Κοινωνικό συμβόλαιο, κοινωνική κατεύθυνση, κοινωνικό μέλλον, κοινωνικός πόνος κι αναλγησία, κοινωνικό θέαμα. Αυτή η πίστη στην Κοινωνία είναι ό,τι πιο περίεργο έχει υπάρξει.
Στ'όνομά της ζητάμε να χωριστούν τα ανθρωποειδή σε ενότητες (φόβος, πόνος, τύψεις...γιατί όχι καύλα, βία και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα;)
Τι δίνει; Εμπορική λογοτεχνία είπατε; Τώρα; Εδώ; Κάτσε να βρούμε μερικά διαφημιστικά παραδείγματα:
"Γυναίκα της φωτιάς και του αίματος, μισάνθρωπος και αποκλειστική, με την αγωνία του κόσμου περασμένη αλυσίδα στον αριστερό της αστράγαλο, η διηγήτρια αφηγείται βίαια τις αδικοπρακτικές της αγάπες και την αναζήτηση της ηδονής απ'όπου αναδύεται μια μοναδική σκληρότητα. Ο πόνος της πολλαπλασιάζεται όταν συναντά την Εύα, η αποστασιοποιημένη αγάπη της οποίας δυναμώνει το μίσος της για την ανθρωπότητα και την σπρώχνει στο να κάνει τα πάντα για να την καταστρέψει.
Τα ερωτικά της παιχνίδια θα είναι αρκετά για να ξεγελάσουν τη μοναξιά της; Η ικανοποίησή της θα προυποθέτει οπωσδήποτε την εκμηδένηση του άλλου; Η πράξεις της θα προκαλέσουν τον θεό; Θα καταφέρει να ελευθερωθεί από τους ολοένα και πιο απαιτητικούς πόθους της;
Το απόλυτο κείμενο. Ωμό και χωρίς παραχωρήσεις πάνω στην αηδία του ανθρώπινου είδους, σαν τα σπυριά πάνω στην μετα-aids σεξουαλικότητα.
Το χωρίς αυταπάτες πορτραίτο μιας ηρωίδας με παθολογικό μέλλον, πιασμένης στα δίχτυα της ερωτικής της απελπισίας.
Μια γραφή γρήγορη και κοφτερή όπου οι λέξεις κόβουν χειρότερα κι από ξυράφι.
Γεννημένη στον Αχλαδόκαμπο, φοιτήτρια στα ΤΕΙ ιχθυοκαλλιέργειας Μεσσολογγίου, η Νεφέλη Παρτοπούλου είναι είκοσι ενός ετών. "Η μισογύνης" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα"

Κι άλλο; Εντάξει..

" Η Σούλα μόλις έχασε τον αδελφό της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, αυτόν που την εισήγαγε στα σεξουαλικά παιχνίδια του έρωτα. Για να τον ξαναβρεί και διαιωνίσει, θα σαγηνεύσει την ανδρόγυνη ερωμένη του, την Αλέκα, και θα την οδηγήσει στο μαρτύριο, τελευταία μετάληψη από κοινού με τον αδελφό της.
Η Αλέκα υπήρξε στ'αλήθεια. Σκοτώθηκε όμως; Ή ο αποκεφαλισμός της δεν είναι παρά η τελευταία μεταφορά, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μιας αγάπης που αποσυντίθεται; Όσο για τον Παρασκευά... Οι αιμομικτικές σχέσεις που έζησε με τη μητέρα του μέσα από αυτή την διήγηση είναι σαν το μενταγιόν στην αδελφική αιμομιξία της κύριας ιστορίας.
Σ'αυτό το κύκνειο οικοδόμημα πολλά γεγονότα αποκόπτονται. Μία όμοια κατεύθυνση του λάθους, ευαισθησία μέσα στις μυστικές μεταφορές που ξεχειλίζουν από το κείμενο. Μια ενεργή αμφισεξουαλικότητα. Μια χρήση μαστιγίου. Ένας αρτίστας τατουάζ κοινός και στις δύο ιστορίες. Ίδια σκηνοθεσία γραφής, σα να τίποτα να μην ενδιαφέρει παρά μόνο η βουτιά της πένας μέσα στη θάλασσα των λέξεων.
"Το Κοράνι του Έρωτα" είναι το μυθιστόρημα ενός πάθους με την θρησκευτική έννοια του όρου, όπου η αγάπη καταναλώνεται μέσα στον πόνο και τον θάνατο...γιατί μόνο ο πόνος εξαγοράζει το λάθος της αγάπης.
Σ'αυτό το γεμάτο από Ντε σαντ κείμενο, η Αφροξυλάνθη Μπαρμπουνάκη, συμβολαιογράφος, συνεχίζει θαρραλέα την αναζήτησή της μέσα στις θολές ζώνες της γυναικείας ψυχής, όπου μεταφέρει, άθελά της και τον αναγνώστη και, κυρίως, την αναγνώστριά της"

Άλλο ένα; Σας κακομαθαίνω...

"Ο αφηγητής, πρώην κατάδικος, έζησε μέσα στο κορμί και την ψυχή του έναν αργό θάνατο. Προσπάθησε χωρίς επιτυχία, από την αποφυλάκισή του, να ζήσει κλεισμένος μέσα στους κανόνες. Φύτεψε στο κεφάλι του τα σίδερα του "έξω", δημιούργησε τη δική του οικογενειακή επιχείρηση (σκάρωσε οικογένεια δηλαδή), έσβησε τις λέξεις των άλλων μέχρι εμετού και σκούπισε τα πόδια του στο χαλί των αστεριών.
Σήμερα δεν θέλει πια τον καθαρτήριο κανόνα όπου σαπίζουν αργά ο χρόνος κι η ζωή. Προσκαλεί τις δυνάμεις της ηδονής, πυρακτώνεται και μόνο στο άκουσμα του ονόματος της Βούλας που, όπως λέει "του άγγιξε την ψυχή με το δάχτυλο" και δίνει φωνή σε όλα όσα αντιστέκονται και επιμένουν μέσα σ'έναν κόσμο ολοένα και πιο βίαιο, δογματικό, έναν κόσμο που ευνουχίζει τη γλώσσα, έναν κόσμο που χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης στο όνομα της τελευταίας θρησκείας.
Φέρνοντας αντιμέτωπους την ερωτική βία και το ¨είναι¨της άθλιας βαρβαρότητας του κόσμου, το κείμενο αυτό ξεχειλίζει λυρισμό μέχρι αηδίας, λυρισμό που απαιτεί και διεκδικεί. Ένας λυρισμός ξερός, που προσπαθεί να ξεπεταχθεί από τα υπόγεια του "φαίνεται", όπου συνήθως είναι έγκλειστος, μια αλήθεια του "είναι" μέσα στο χρόνο, μέσα στη γλώσσα.
Δημοσιογράφος με ειδίκευση σε θέματα μοντέρνας τέχνης, ο Ρίτσος Κουβάρης υπογράφει εδώ το πρώτο εκρηκτικό του δημιούργημα, το μεγάλο γεγονός των λογοτεχνικών Χριστουγέννων".

Όποιος κουράστηκε, δεν κάνει για διαγωνισμούς. Η μπίζνα στήνεται για όλους όσοι νομίζουν πως το αντέχουν. Κι όποιος μιλήσει για πνευματικά δικαιώματα, απλά είναι εκτός ναού της κουλτούρας, είναι τυφλός, είναι οπορτουνιστής, είναι πεμπτοφαλαγγίτης.
Η έκδοση θέλει ήρωες, θέλει εθελοντές. Δεν θέλει φίλους.


ΥΓ : Θα με εκδώσετε εμένα; Ή ξεπέρασα το όριο; Ναι; Ωραία...
Σημ. συγγραφέως : τα βιβλία είναι (βέβαια) φανταστικά. Τα πραγματικά είναι χειρότερα.

REM - What's the frequency Kenneth?