Το αδίκημα της συνεύρεσης

Το 44ο εξάγραμμο του Yi King, Keou, "πηγαίνοντας στη συνάντηση".
Το ιδεόγραμμα αναπαριστά τη σεξουαλική σχέση : πάνω ο δημιουργός, ο ουρανός. Κάτω το απαλό, ο άνεμος...
Το σχόλιο υπογραμμίζει πως η στιγμή της συνεύρεσης και η έντασή της είναι άρρηκτα δεμένα με τις πρωτογενείς αρχές. Ούτε σκέψη για το ποιος είναι το αφεντικό.

"Ακόμα κι αν μοιάζει τυχαία, η συνεύρεση ήδη πραγματοποιήθηκε. Το θηλυκό στοιχείο, το yin, βρίσκεται σε πλήρη δραστηριότητα.Μέγα λάθος να θελήσει κάποιος τον πλήρη έλεγχο. Αυτό που εμφανίζεται σαν μια σύντομη συνάντηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δεσμός με την Δύναμη της Δημουργίας".


Με άλλα λόγια : η ουράνια αναπνοή απλώνεται στον κόσμο.Κάτω από τον ουρανό ο άνεμος. Μία μάννα χάριτος σας πέφτει εξ ουρανού. Είτε αυτό έρχεται από μέσα σας, είτε προκύπτει απ το βιβλίο της ζωής, είναι η υπόσχεση μιας ανεπανάληπτης περιόδου δημιουργίας.Μείνετε συγκεντρωμένοι. Μην λοξοδρομείτε από το ουράνιο μονοπάτι.
Τέλεια.

Το γεγονός...
Το βράδυ φιλιούνται ατελείωτα. Πηδιούνται και κοιμούνται. Ο άντρας ξυπνά στις 3 το πρωί γλιστρώντας περίεργα. Όλα είναι θολά και καμπυλωτά, όπως κάποιες εικόνες δορυφόρου. Αυτή είναι η γη, απέναντι από το πρόσωπό του, κι όμως υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Βλέπει ένα μέρος της σφαίρας, θα το χάσει όμως απ τα μάτια του αν συνεχιστεί.
Η ιδέα είναι, ότι το ζευγάρι αποτελεί "χαρούμενους εγκληματίες" ευλογημένους από τη "μεγάλη ξεκούραση". Καθόλου αγωνία : μια ζωντανή διαστημική περιέργεια. Ο Χρόνος έκλεισε, ή μάλλον εξερράγει. Τρέχει μένοντας ακίνητος. Μεγάλες ταχύτητες για το ανθρώπινο σώμα, άλλωστε δεν ξέρουμε και πολλά για τον ανθρώπινο νου : δεν μπορεί να παραμείνει ξύπνιος και ν'ακολουθήσει.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί προστατεύονται. Κοιτάζονται, ακούν, αναπνέουν, αγγίζονται αλλά δεν βλέπουν σχεδόν τίποτα, δεν ακούν σχεδόν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν σχεδόν τίποτα, δεν νιώθουν σχεδόν τίποτα. Το περίεργο μπλε της νυχτερινής όρασης, όπως βουλιάζει σε πλήρη ταχύτητα, συνοδεύεται από μακριά από έναν λαμπρό κύκλο φωτεινού κίτρινου. Κι όμως, ο κύκλος είναι εδώ. σε μια γωνιά του δωματίου. Το κορμί που κατοικεί τον άντρα (είναι όμως κατοικία;) έγινε μικροσκοπικό, μαζεμένο γύρω απ αυτόν. Πριν πέντε λεπτά ήταν μάλλον ψηλός, οι διαστάσεις άλλαξαν. Το αφήνει να έρθει, πνίγεται ήσυχος.

Στο πρωινό, η γυναίκα διηγείται το όνειρο της περασμένης νύχτας: κυλιέται σ'έναν πλανήτη που φέρει τ'όνομά του (ευχαριστίες), το σύμπαν είναι άλλωστε ένας μόνος στρογγυλός φωτεινός πλανήτης πάνω στον οποίο περπατά. Εμφανίζεται ο άντρας περπατώντας γρήγορα και δίνει μια στην τεράστια μπάλα που κρέμεται στο κενό ή στο άπειρο. Είμαστε στην άκρη του κόσμου, κανένα όριο. Ένας κόσμος χωρίς άκρες, μόνο κέντρο.
- Ήταν ευχάριστο; (αγάπη μου)
- Πολύ
- Τι φορούσα;
- Ράσα. Σαν καλόγερος (λατρεία μου)
- Το σώμα;
- Μπα, όχι σώμα. Ολότητες.
- Ολότητες; (θησαυρέ μου)
- Αντικριστές.
- Τρελαθήκαμε;
- Το ελπίζω.
- Πιστεύεις πως υπάρχουν κι άλλοι σαν εμάς;
- Σίγουρα. Παντού. Αλλά κανείς δεν το λέει.
- Γιατί;
- Δεν πουλάει.
- Το κόλπο του είμαι ευτυχισμένος αλλά δεν έχω μπλέξει σε ιστοριούλα;
- Ακριβώς.

Τους νιώθω πολύ καλά αυτούς τους "χωρίς ιστοριούλα", των οποίων η "ιστοριούλα" μόλις ξεκίνησε. Εδώ είναι, στην άκρη του κόσμου, αυτή την στιγμή. Ένα πλήθος μοναδικότητες που ποτέ δεν συνευρέθηκαν, μία τεράστια κινούμενη σιωπή. Αυτοί οι ψίθυροι, τα τριψίματα, τα μάτια που λάμπουν, αυτά τα πόδια και χέρια που σφίγγονται, πόσο τα καταλαβαίνω, πόσο τ' αγοράζω...

Η δίκη...
Κρύβονται. Έχουν δίκιο. Ανώφελο να ξυπνήσουν το μίσος των θνητών και τη ζήλια των θεών. Θα πάμε ν'αγορεύσουμε γι αυτούς στο Δικαστήριο του υποχρεωτικού κακού.
Συνήγορε, η σειρά σας. Αποδείξτε μας την αθωότητα των χαρούμενων εγκληματιών. Δεν έχουν ούτε μία πιθανότητα απαλλαγής, αλλά μπορείτε ν'αγορεύσετε εσείς. Φοβάμαι πως τα επιχειρήματά σας θα είναι σίγουρα λογοτεχνικά, αλλά προχωρήστε. Έχουμε χρόνο ν'ακούσουμε τα παραμύθια σας.
Αλλά πάλι, όχι. Σταματήστε.

Κυρίες και κύριοι, τα ανεύθυνα αυτά όντα που σήμερα καλούμαστε να καταδικάσουμε αξίζουν την δικαστική απόφαση της κινεζικής στρατιωτικής τέχνης : "Όποιος είναι ικανός στη στρατηγική δεν κερδίζει ούτε φήμη για την πονηριά του ούτε ανταμοιβή για το θάρρος του".
Ας τους ξεχάσουμε λοιπόν. Δεν έχουν ιστορία, η σκέψη τους δεν υπάρχει, οι περιπέτειές τους είναι στη φαντασία τους, η πραγματική αφήγηση ανήκει στη δυστυχία. Πρόκειται για σεβαστή αποζημίωση, δικαστική αποκατάσταση.
Μιλήστε δυστυχείς, διηγηθείτε τις αμφιβολίες σας, τα αδιέξοδά σας, τις καταστροφές σας, τους πόνους σας. Η Κεντρική Διοίκηση σας παρακαλά.Η αυτοκρατορία της βασίζεται στην καταγγελία. Ένας δυνατός λυγμός που γιγαντώνεται από εποχή σε εποχή και που έρχεται να ξεψυχήσει στα πόδια της αιωνιότητάς του. Η καθολική μαρτυρία της υπόληψης αυτού που είμαστε υποχρεωμένοι να ονομάσουμε ανθρώπινο είδος. Σωστό είναι πως ο πόνος και το αδιέξοδο της ανθρώπινης κατάστασης συνεχώς υπενθυμίζονται, χρηματοδοτούνται, εξαπλώνονται.
Δεν είμαστε εδώ για πλάκα. Η ζωή δεν είναι αστεία και θα σας το αποδείξω αμέσως μέσα από εκατό χιλιάδες καταδικαστικές δικογραφίες.
Δεν υπάρχει ευτυχισμένη αγάπη κυρίες και κύριοι. Καθένας και καθεμία κουβαλά μέσα του τη ραγισμένη εικόνα αυτής της αδυνατότητας σαν πληγή, η πνιχτή κραυγή ενός λαβωμένου πουλιού. Ούσα εξ ορισμού καταθλιπτική, η αλήθεια επιτρέπει στους διάφορους δικαστές (και στους διοικητικούς φίλους τους) να είναι ήδη διακοπές στο Ντουμπάι ή αλλού, σε παραλίες που δεν κινδυνεύουν να μολυνθούν.
Αφήστε λοιπόν τα λόγια περί χαρούμενης εγκληματικότητας. Είναι το ίδιο παράλογα όσο και η ιδέα της Επανάστασης. Ή, αν επιμένετε να μας μιλήσετε για αγάπες και τέτοια, κάντε το μέσω του μόνου επιτρεπτού ύφους : κλισέ και διαφημίσεις εκ των προτέρων ελεγχόμενα από το Γραφείο Τηλεοπτικής Μηδενικής Διασκέδασης.
Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο: το σεξ οδηγεί στη βία ή τη μελαγχολία. Οι άντρες και οι γυναίκες συνεννοούνται μόνον όσο διαρκεί η φωτογράφηση για την προώθηση του προιόντος. Όλα τα υπόλοιπα είναι χαμένος χρόνος.
Μη προυπολογίσιμος.
(Αυλαία)

Urge Overkill - Girl you'll be a woman soon (Pulp Fiction OST)