Μαγειρική για τη μαγειρική ή για την τέχνη;

Η μέρα ξεπρόβαλλε πίσω απ τα βαριά βήματα της νύχτας.Ένας ήλιος ξενύχτης έκλεισε το μάτι στο καυτό τηγάνιπου φιλοξενούσε το λευκό σαν το δέρμα της ρύζι.
Το φως αντανακλούσε πάνω στο πορσελάνινο μπολ και χάιδευε νωχελικά το μάραθο και τον άνηθο που περίμεναν στωικά (και σκωπτικά) τη δική τους συμμετοχή στο ποίημα.
Ξεφύσηξε τον καπνό απ το τσιγάρο, την φαντάστηκε να σαλεύει τα σεντόνια με τη γύμνια της, καθώς ζεμάτιζε τα αμπελόφυλλα. Οι θύμισες της χθεσινοβραδυνής ερωτικής νύχτας έκαιγαν στο μυαλό του περισσότερο απ'όσο τ'αμπελόφυλλα στα χέρια. Άγγιξε το απαλό φυτικό τους δέρμα. Σαν αρπακτικό, ο νους του πέταξε στο βασανισμένο της κορμί. Η βάσανος της αγάπης. Το τραγούδι της κουζίνας.
Η γλύκα απ τις σταφίδες έπνιξε την τελευταία του αντίσταση. Χαμογέλασε κι έβγαλε το τηγάνι απ την φωτιά. Όλα είναι φωτιά, σκέφτηκε. Το ραδιόφωνο ξερνούσε ζωή. Ο καφές μύριζε την ανάσα της. Η ανάσα της μύριζε κουκουνάρι, σαν αυτά που κρατούσε στα χέρια του.
Η ξινίλα του λεμονιού ερέθιζε τους νευρώνες του. Η ξινή, η αλμυρόξινη γεύση του υγρού της παραδείσου, μόνο για κείνον. Αγάπη. Πόλεμος.
Η ιεροτελεστία του φάνηκε πεπερασμένη. Η βία του αλατιού και του πιπεριού , η μίξη των υλικών, η ερωτική συνεύρεση, η σαρκική μάχη, η αιχμαλωσία του ρυζιού από την πράσινη βελούδινη φυλακή, η συντροφιά του άνηθου και του μάραθου.
Παιδικές μνήμες. Αντρικά βιώματα.
Κυκλικές κινήσεις, ανθρωποθυσία στο βωμό της γεύσης.
Το πιάτο που θα προστάτευε το βράσιμο, ήταν η σκηνή, η ράμπα, η παράσταση που ποτέ δεν θα δώσει στο άλαλο θέατρο της ύπαρξής του.
Άρχισε να τυλίγει τους ντολμάδες....

Nana and i....