Καλημερούδια ζουζούνια μου.
Σας άρεσε το χθεσινό, αν κρίνω από τις ηλεκτρονικοδιαδικτυακές σας αντιδράσεις, οπότε σήμερις λέω να το συνεχίσω.
Μ'έναν δίσκο που δεν τον λες σπάνιο, τον λες όμως δισκάρα άκοπα. Για πολλούς και διάφορους λόγους, τους εξής δύο : την ποιότητα του Vladimir Horowitz, ενός από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα και τον συμβολισμό αυτής της ηχογράφησης.
Ο Horowitz γεννήθηκε στο Κίεβο στα 1903, μικρότερος από τέσσερα αδέλφια μιας οικογένειας ρωσο-εβραίων. Τα πρώτα μαθήματα πιάνου τα πήρε απ'την πιανίστρια μαμά του ενώ, στα 9 του χρόνια έγινε δεκτός στο ξακουστό Κονσερβατουάρ του Κιέβου. Την πρώτη σόλο παράστασή του την έδωσε στα 17 του. Ήταν αυτό που λέμε "παιδί-θαύμα".
Γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ρωσία σχεδόν αμέσως, σαν πιανίστας όμως, παρότι ο μεγάλος του πόθος ήταν να συνθέσει μουσική. Έπρεπε όμως να παίζει πιάνο για να συνεισφέρει στο μεροκάματο της οικογένειας, αφού με την επανάσταση έχασαν όλα τους τα υπάρχοντα.
Στα 22 του βγήκε για πρώτη φορά εκτός ΕΣΣΔ (πλέον), στο Βερολίνο. Από τότε του μπήκε η ιδέα να μην επιστρέψει. Επέστρεψε όμως, και ήταν τόση μεγάλη η επιτυχία του, που περιόδευσε ξανά σ'όλες σχεδόν τις μεγάλες πρωτεύουσες για 2 χρόνια.
Στα 1927, η ΕΣΣΔ αποφάσισε να είναι ο εκπρόσωπος της Ουκρανίας στον Διεθνή Διαγωνισμού Πιάνου - Σοπέν (στην Πολωνία). Εκείνος όμως πήρε την μεγάλη απόφαση και, στις αρχές Γενάρη 1928 έφτασε μόνιμα πια στο αμέρικα.
Από τότε και για 60 και βάλε χρόνια κυριάρχησε στην κυριολεξία στο κλασσικό στερέωμα, ερμηνεύοντας όλους (μα όλους) τους μεγάλους συνθέτες και ηχογραφώντας αναρίθμητους δίσκους. Στην καριέρα του κέρδισε τα περισσότερα αμερικάνικα και διεθνή βραβεία από κάθε άλλον ερμηνευτή κλασσικής μουσικής (πάνω από 45).
Και στα 83 του, το 1986 δηλαδής, αποφάσισε να επιστρέψει στην χώρα του για δύο συναυλίες. Μια συμβολικής σημασίας επιστροφή, αφού ο πολιτογραφημένος αμερικάνος πια Horowitz χρησιμοποιήθηκε σαν γέφυρα συμφιλίωσης, σαν σόμπα που θα έλιωνε τον Ψυχρό Πόλεμο.
Η πρώτη δόθηκε στις 20 απρίλη 1986, στο Κονσερβατουάρ της Μόσχας. Δεύτερη δεν υπήρξε ποτέ, γιατί η πρώτη ήταν επεισοδιακή. Πράγματι, τα εισιτήρια είχαν όλα πουληθεί στην σοβιετική ελίτ, με αποτέλεσμα οι σπουδαστές του Κονσερβατουάρ να μπουκάρουν για να παρακολουθήσουν τον μεγάλο δάσκαλο. Οι αρχές δεν το είδαν και με τόσο καλό μάτι όλο αυτό το σκηνικό και αποφάσισαν να μην επαναληφθεί, για να μην έχουμε άλλα.
Αλλά κι'αυτή η μία και μοναδική χαρακτηρίστηκε από τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
Και αποτυπώθηκε σε δίσκο, από την Deutsche Grammophon, με τίτλο Horowitz In Moscow
Και σήμερις έχετε την ευκαιρία να τον απολαύσετε ολόκληρο.
Και πολλά είπα.
Εδώ τον κατεβάζετε.
Domenico Scarlatti - Sonata in E
Mozart - Piano Sonata No 10 in C major (1)
Mozart - Piano Sonata No 10 in C major (2)
Mozart - Piano Sonata No 10 in C major (3)
Rachmaninov - Prelude in G op. 32
Rachmaninov - Prelude in G sharp minor op. 32
Scriabin - 3 Pieces for Piano op. 2
Scriabin - 12 Etudes for Piano op. 8
Franz Liszt - Soirees de Vienne
Franz Liszt - Annees de Pelerinage
Chopin - Mazurka No. 21 in C sharp minor
Chopin - Mazurka No. 7 in F minor
Robert Schumann - Kinderszenen op. 15
Moszkowski - Etincelles op. 36
Rachmaninov - Polka de V.R. allegretto
.jpg)
