Καλημέρα κρινάκια μου.
Σήμερις, που είμαστε ολίγον τι πιο χαλαροί, είπα να σας ζαλίσω κομμάτι, μιλώντας σας για μια μεγάλη μου αγάπη.
O Michel Polnareff σε πολλούς είναι από ελάχιστα γνωστός ως παντελώς άγνωστος. Κι'ας ξέρουμε τουλάχιστον δύο απ'τα διαμάντια του, αυτά που έγιναν γνωστά χωρίς να ξέρουμε ποιός τα έγραψε και τα ερμήνευσε πρώτος.
Και όμως, θεωρείται ο εκκεντρικός λαϊκός ήρωας της Γαλλίας, μιας και ήταν ο πρώτος (πλην του Gainsbourg) που τόλμησε, μέσα στα '60s, να ταρακουνήσει την συντηρητική Γαλλία με τις τρελές του εμφανίσεις. Θεωρείται επίσης ένας από τους πολυτραγουδισμένους γάλλους τροβαδούρους, κι'αυτό φαίνεται από τις χιλιάδες που σπεύδουν να τον ακούσουν, στις λιγοστές (πια) εμφανίσεις του.
Γεννήθηκε στα 1944, στην Lot-Et-Garonne (νοτιο-δυτική Γαλλία) από μαμά χορεύτρια και μπαμπά (τον διάσημο Leo Pol) μέλος της ορχήστρας της Κυρίας Edith Piaf. Άρα, και όπως αντιλαμβάνεστε, το γονίδιο το είχε και μάλιστα δυνατό.
Ξεκίνησε το πιάνο στα 5 του και την κιθάρα στα 7 του. Ήταν μάλιστα εξαιρετικός μαθητής και στα δύο. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του και το στρατιωτικό του, δούλεψε λίγους μήνες σε μια ασφαλιστική εταιρεία και, σπρωχνόμενος από τη μεγάλη του αγάπη, άρχισε να παίζει κιθάρα στα σκαλιά της Μονμάρτης.
Στα 21 του (1965), ένα βραβείο που κέρδισε (Disco Revue), του έδωσε την ευκαιρία να υπογράψει το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαια (με την Barclay), την οποία όμως απέρριψε. Δυο μήνες μετά, ένας φίλος του, παραγωγός στο ξακουστό γαλλικό ραδιόφωνο Europe 1, τον βοήθησε να υπογράψει (τελικά) στην ΑΖ Records.
Τον επόμενο χρόνο (1966) κυκλοφορεί το πρώτο του studio album (La Poupee Qui Fait Non), το οποίο γνωρίζει με το καλημέρα τεράστιο σουξέ και τον τοποθετεί (αμέσως) ανάμεσα τους πασίγνωστους. Είναι η εποχή που αρχίζει να προβοκάρει με τα περίεργα πανταλόνια, τα εκκεντρικά γυαλιά και τις λεκτικές προκλήσεις. Είναι η εποχή που, τραγούδια του (όπως το L' Amour Avec Toi) απαγορεύονται από τηλεόραση και ραδιόφωνα πριν τις 10 το βράδυ, με την αιτιολογία του "πορνογραφικού". Είναι η εποχή της τεράστιας επιτυχίας. Κι'αυτό θα κρατήσει μέχρι τα 1970.
Τότε είναι που αυτοκτονεί ο φίλος του, Lucien Morisse (ο ραδιοφωνικός παραγωγός που σας έλεγα πιο πάνω).
Κι'αρχίζει η κάτω βόλτα. Απομονώνεται στη βίλα του στο Παρίσι για δύο χρόνια και, όταν στα 1972 αποφασίζει να ξαναβγεί, έχει σοβαρότατα προβλήματα με τα μάτια του. Από τότε, κυκλοφορεί παντού με μαύρα γυαλιά. Αλλά τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Στα 1972, μία αφίσα συναυλίας του τον δείχνει με γυμνά κωλομέρια. Ακολουθούν μηνύσεις και λογοκρισία και, στο τέλος, για να κλείσει ο κύκλος, ο μάνατζέρ του τον εγκαταλείπει, παίρνοντάς του όλα τα λεφτά και αφήνοντάς τον ταπί και ψύχραιμο και με τεράστιες οφειλές.
Αποφασίζει τότε να μεταναστεύσει στο Αμέρικα, όπου συνεχίζει κουτσά-στραβά να τραγουδάει και να συνθέτει. Χωρίς μεγάλη επιτυχία όμως.
Στα 1975, για μια συναυλία του στο Βέλγιο, πάνω από 40.000 γάλλοι κάνουν το ταξίδι για να τον δουν. Αυτό του αποδεικνύει πως οι συμπατριώτες του δεν τον ξέχασαν. Άλλη μία απόδειξη αυτής της αγάπης, είναι το album του Bulles (1981), που θ'ανέβει στο Νο1 της Γαλλίας χωρίς το παραμικρό promotion.
Η μεγάλη επιστροφή θα γίνει στα 1990, με το υπέροχο album του Kama Sutra, σε συνεργασία με τον μεγάλο Κύριο Mike Oldield. Όμως, για εντελώς ανεξήγητους λόγους, αυτό έμελλε να είναι και το τελευταίο του (μέχρι σήμερα) album.
Γιατί δίσκους δεν κυκλοφόρησε πολλούς, έτσι κι'αλλιώς. Μόλις 9. Και όμως, οι πωλήσεις τους έχουν ξεπεράσει τα 3 εκατομμύρια (και 4,5 εκατομμύρια singles).
Να μην σας κουράσω άλλο. Η νταλίκα (το καταλάβατε) λατρεύει Michel Polnareff. Κι'επειδής πολλοί δεν τον ξέρουν, το αφιέρωμα αυτό είναι ευκαιρία να τον γνωρίσουν.
Εδώ το κατεβάζετε.
.jpg)
