Σάββατο σήμερις καλά μου παιδιά, και η σαγκά "είμεθα έλληνες" συνεχίζεται στο νταλικόφωνο.
Οι Raining Pleasure έχουν φανατικό κοινό και εξίσου φανατικούς πολέμιους. Όπως όλες σχεδόν οι μορφές τέχνης, οι μπάντες κλπ κλπ.
Οι μεν θαυμαστές τους αναγνωρίζουν την πρώτη θέση ελληνικής ξενόγλωσσης μπάντας, την σχετική τους επιτυχία στο εξωτερικό, τον δίσκο με τα τραγούδια του Χατζιδάκι (Reflections - 2005) και διάφορα τέτοια.
Οι δε πολέμιοι, το γλυκανάλατο φλωρέ υφάκι τους, τα εύπεπτα τραγουδάκια που θυμίζουν (ύποπτα) έντονα μπάντες των 90s - 00s της αλοδαπής, τους ουδέτερους απολιτίκ-καψούρικους στίχους τους και το γεγονός, πως κατάντησαν να γράφουν για την βόνταφον και τους χυμούς.
Στέκομαι κάπου στη μέση, με ροπή προς τους δεύτερους. Δεν συμφωνώ πως είναι η καλύτερη ξενόγλωσση μπάντα (υπάρχουν καλύτερες), ο Χατζιδάκις δεν μου άρεσε ποτέ. Από την άλλη, δεν τους βρίσκω φλώρους, αδιαφορώ αν έχουν δώσει τραγούδια τους στη διαφήμιση. Επαγγελματίες είναι, απ'αυτό ζουν. Για περισσότερες πληροφορίες, ρωτήστε τον Bob Dylan και άλλους τέτοιους τυχάρπαστους. Τέλος, οι στίχοι δεν είναι το παν.
Αντίθετα, τους βρίσκω σχετικά τίμιους, με όμορφες μελωδίες και, το σημαντικότερο (επειδή τους έχω δει live 2-3 φορές), μουσικά καταρτισμένους.
Δεν τρελαίνομαι, αλλά δεν φτύνω.
Σχηματίστηκαν στην Πάτρα στα 1990, με lineup τους Vassilikos, X-Jeremy, Jay και Bassakis. Το πρώτο τους όνομα ήταν Rest In Peace, ενώ μετονομάστηκαν σε Raining Pleasure στα 1992.
Στα 1994 κυκλοφόρησαν ένα demo με 16 τραγούδια τους, ενώ, στα 1996 πρωτομπήκαν σε δισκογραφική δουλειά, με τρία τραγούδια, σ'ένα μετριότατο cd που κυκλοφόρησε το Ποπ και Ροκ (The New Local Jazz Rock Scene).
Το πρώτο studio album τους (Memory Comes Back) κυκλοφόρησε στα 1996, χωρίς επιτυχία.
Γνωστοί θα γίνουν με το δεύτερό τους (Nostalgia), που κυκλοφορεί στα 1998 και αποσπά πολύ καλές κριτικές, τόσο εδώ όσο και έξω.
Το 2001, κι'αφού έχουν γυρίσει από φαντάροι, κυκλοφορούν το Flood : (coming of a) Great Quantity Of Water και καταξιώνονται, κυρίως γιατί το Fake, το πιο γνωστό τους μέχρι σήμερα τραγούδι, ντύνει την διαφημιστική καμπάνια της βόνταφον για τρία συνεχόμενα χρόνια.
Επιτυχημένοι πλέον, στα 2003 κυκλοφορούν το Forwards And Backwards, μ'ένα ακόμα τραγούδι, το Love Me Love Me Love Me, να χρησιμοποιείται σε νέα διαφημιστική καμπάνια.
Στα 2005, ηχογραφούν στη Γερμανία, ύστερα από πρόσκληση του γιου του Χατζιδάκι και της Πασπαλά, το θρυλικό πλέον Reflections (που ο Μάνος είχε ηχογραφήσει στα 1967).
Στα 2007 κυκλοφορούν το τελευταίο τους (μέχρι σήμερα) studio album (Who's Gonna Tell Juliet?).
Από τότε, έχουν κυκλοφορήσει μόνο ένα live (Live in Athens - 2010) και έχουν εμφανιστεί σε λίγες συναυλίες. Κουράστηκαν; Έπεσαν σε νάρκη; Ο καιρός θα δείξει.
Πάμε να τους ακούσουμε σε μερικά (αυστηρές προσωπικές επιλογές) δικά τους.
Και καλό μας (και αγωνιστικό) σ/κ
Waiting For The Bell To Ring
Is That You?
Femme Fatale
Capricorn
Another Song
Love me, Love me, Love me
Dancing Queen
Kemal
Noble Damme
Julie's Birthday
Rainsong 55
Fake
.jpg)
