Όπως καλά γνωρίζετε, μετάξύ της νταλίκας και των The Cure δεν υπήρξε ποτέ κανά μεγάλο λαβ στόρυ.
Αγαπούμε και τιμούμε τον Robert Smith και την παρέα του, αλλά μέχρις εκεί. Κι'όταν λέμε αγαπούμε και τιμούμε, εννοούμε την δουλειά τους μέχρι τα 1998 (το πολύ), αφού μετά το γύρισαν σ'έναν αχταρμά παντελώς αδιάφορο.
Όσοι τους ξέρουν (ή τους αγαπούν), γνωρίζουν πως από το 1973, όταν και πρωτομαζώχτηκαν, μέχρι τα 1980, η μπάντα ήταν κάτι περίεργο μουσικά. Κάτι μεταξύ ενός αναχρονιστικού punk με στοιχεία glam και rock. Αυτή είναι και η αιτία, που το πρώτο studio album τους (Three Imaginary Boys - 1979) ήταν κάτι μεταξύ του τίποτα και του καθόλου.
Στα 1980 όμως, κι'ενώ συνεχίζουν να παραμένουν τρίο, οι Cure αρχίζουν να πειραματίζονται (και να καταλήγουν) με την gothic rock, ένα είδος rock στο οποίο θεωρούνται από τους πρωτομάστορες, ένα είδος dark μουσικής, ασύμμετρης και χαοτικής. Αλλά καλής. Πολύ καλής.
Η gothic φάση των Cure κράτησε μόλις 3 χρόνια και γέννησε τρία studio albums : το Seventeen Seconds στα 1980 και το Faith στα 1981.
Με τρίτο και καλύτερο το Pornography στα 1982. Έναν δίσκο που σήμερα θεωρείται από τα ευαγγέλια της gothic rock.
Έναν δίσκο πολύ ιδιαίτερο μουσικά, γιατί πολύ ιδιαίτερο γενικά.
Πράγματι, είναι η εποχή που, βουλιαγμένοι κυριολεκτικά στις καταχρήσεις, οι Cure ψάχνουν για διέξοδο. Όπως είπε αργότερα ο Smith : "είχα δύο επιλογές...ή ν'αυτοκτονήσω ή να γράψω έναν δίσκο για να τα βγάλω από μέσα μου...".
Είναι επίσης η εποχή που η μπάντα σκέφτεται σοβαρά τη διάλυσή της. Λόγω ακριβώς της κατάστασης των μελών της. Πάλι ο Smith : "...ήθελα να κάνω αυτόν τον τελευταίο "άντε γαμήσου" δίσκο και μετά να σταματήσω...".
Αλλά τα ίδια λένε και οι υπόλοιποι δύο. "...θέλαμε να κάνουμε τον τελευταίο, τον πιο έντονο δίσκο...δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό θέλαμε...και ναι, υπήρχαν πολλά ναρκωτικά στις ηχογραφήσεις..." (Lol Tolhurst).
Κι'έτσι βγήκε αυτός ο δίσκος. Κατά πάσα πιθανότητα ο καλύτερός τους.
Που στην αρχή θάφτηκε εντελώς. Αφού, να φανταστείτε, ακόμα και η δισκογραφική τους δεν ήθελε τον τίτλο με την καμία. Αφού, να φανταστείτε, ούτο το λόγκο τους δεν έβαλαν (ο μαναδικός δίσκος χωρίς αυτό).
Αλλά που, σιγά-σιγά, γνώρισε την αποδοχή που του έπρεπε. Και καταξιώθηκε.
One Hundred Years
A Short Term Effect
The Hanging Garden
Siamese Twins
The Figurehead
A Strange Day
Cold
Pornography
.jpg)
