Εντάξει, το ξέρω.
Ο δίσκος είναι του 1992. Έπρεπε να βγει γιατί αφενώς είχε αρχίσει η χρυσή εποχή των cd και γιατί η καριέρες των Γιάννη Σπανού (κυρίως) και Τάνιας Τσανακλίδου έκαναν "κοιλιά".
Ξέρω επίσης, πως τα τραγούδια δεν είναι καινούργια (ούτε καν σε ότι αφορά τις ενορχηστρώσεις), και πως είναι compilations από τις δύο δισκογραφικές συνεργασίες τους (Φίλε - 1982 και Της Βροχής Και της Νύχτας - 1985).
Ακόμα ξέρω, πως η συνεργασία τους ήταν στην ουσία η πρώτη συνεργασία της Τσανακλίδου με "φτασμένο" μουσικό (σε ολοκληρωμένο δίσκο εννοώ) και δη με τον πατέρα του Νέου Κύματος (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και πως, αργότερα, η Τσανακλίδου έγινε αυτό που είναι μέχρι σήμερα : μία πολύ μεγάλη ερμηνεύτρια και μία πολύ καλή ηθοποιός.
Ξέρω τέλος, πως αυτή η δουλειά της (με τον Σπανό), όσα κι αν είχε κάνει πριν (με αποκορύφωμα τον ρόλο της Edith Piaf στο Αθηναϊκό Κηποθέατρο - 1981, αλλά και τον ομώνυμο δίσκο την ίδια χρονιά), ήταν αυτή που της άνοιξε διάπλατα τις πόρτες προς την (απόλυτα δικαιωματική) καταξίωση.
Με άλλα λόγια, ξέρω πως πρόκειται για έναν-δίσκο "αρπαχτή", για να μην πω "κονσέρβα-αρπαχτή".
Είναι όμως τόσο όμορφος δίσκος...
Φίλε
Αν Μ'Αγαπάς
Είμαστε Μόνοι
Σαν Πέσει Η Νύχτα
Κάθε Φορά Που Θα 'Ρθεις Βρέχει
Αγάπα Με
Πάρε Με
Θεέ Μου Πως Σ'Αγαπώ
Σαν Χαθώ
Ερημιά
Τώρα Που Σ'έχω Χάσει
Που Να Είσαι
Σ'Ένα Χαρτάκι Από Τσιγάρα
Και Γύρισα Πάλι Σελίδα
Όχι, Δεν Θα Κλάψω
Μ'Ένα Μπλουζ Στο Πικάπ
Το Λιμάνι
Δρόμοι Του Βερολίνου
Τα Σφιγμένα Σου Χείλη
Τυχαίες Συναντήσεις
.jpg)
